Christiaan de Vlieger

De negentien jarige Christiaan (roepnaam Chris) de Vlieger werkt als onderhoudsmonteur bij de ‘Biscuit en Chocoladefabriek Victoria’ in Dordrecht als in april-mei 1943 in Nederland een algemene staking uitbreekt. Bij de ‘Victoria’ namen 750 van de 900 arbeiders, waaronder Chris, deel aan deze staking. Op maandag 3 mei kwam de staking, onder dreigementen van de Duitsers stakers op te pakken en te fusilleren, teneinde. Een aantal stakers, waaronder Chris, werden al snel daarna opgeroepen voor de ‘arbeitseinsatz’ en op transport gesteld naar Amersfoort vanwaar zij per trein werden vervoerd naar Kiel in Duitsland. Hij kwam daar met meerdere Dordtenaren terecht in het ‘Gemeinshaftslager Zur Hochbrücke’ van de marinewerf in Kiel Wik waar hij als onderhoudsmonteur aan het werk werd gezet vlakbij de marinewerf waar zijn broer Dick anderhalf jaar eerder in het kader van de ‘arbeitseinsatz’ tewerk was gesteld. Chris raakte al snel bevriend met een leeftijdgenoot genaamd Josephus Rief. Vanaf 1943 namen de bombardementen van de Britse en Amerikaanse luchtmacht op de stad Kiel en haar vele marinewerven en -havens enorm toe. Op 3 april 1945 hebben Chris en Josephus brandwacht op het ‘Lager’ als de Amerikaanse luchtmacht een enorm bombardement op Kiel en omgeving waaronder hun ‘Lager’ uitvoeren. De mannen hebben slechts een schuilloopgraaf als dekking en komen om het leven. Een week later werden zij ter aarde besteld op Friedhof Eichhof in Kiel in een zogenaamd verzamelgraf. Toen ik samen met mijn jongste zoon in 2020 het verzamelgraf in Kiel bezocht vonden wij een gedenksteen met de naam van Christiaan de Vlieger. Bijzonder was dat de gedenksteen van Josephus Rief, zijn vriend recht tegenover hem lag.

Gerrit de oudste van de drie broers De Vlieger kwam tijdens het laatste bombardement van de oorlog boven Kiel op 4 mei 1945 om het leven.

Na de oorlog was het een maand later bij thuiskomst aan Dick de Vlieger, mijn vader, om zijn ouders de vreselijke tijding over te brengen dat zijn twee broers nooit meer naar huis zouden terugkeren. Mijn opa en oma en mijn vader zijn dit vreselijke leed nooit te boven gekomen.



Jaap de Vlieger