Johannes Andries Volkers

Mijn opa Han zat in het Verzet en had Joodse onderduikers in huis op zolder toen hij in januari 1945 werd gearresteerd in A'dam West .Tot aan haar dood heeft zijn vrouw mijn lieve oma Fie nooit geweten wat er gebeurt is en waar de stoffelijke resten van haar man zijn gebleven. Ze vertelde op de dag van arrestatie aan haar 6 kinderen dat hun pappa opegepakt was en op transport zou worden gezet, en was tot aan haar dood in de veronderstelling dat hij naar Duitstland was vervoerd en vergast.Nadat ze te horen kreeg dat haar man mogelijk was gefusilleerd heeft zij de kinderwagen met baby vol met kleding geladen om vervolgens lopend naar Drente te gaan. Er was geen geld en geen eten in de Hongerwinter, onderweg overleed de baby. Kreeg mijn moeder een ernstige longontsteking en overleefde dit maar net, werden de andere kinderen verspreid in kinderhuizen omdat ze allen hongerbuikjes hadden en oma in een Sanatorium opgenomen werd om aan te sterken. Eenmaal terug in A'dam na de bevrijding was haar huis ingenomen en alle spullen gestolen deels door de Duisters en ook haar eigen Familie.

De jaren na de oorlog heeft oma trouw ieder jaar het Monument op de Dreef bezocht met haar kinderen en later schoonkinderen en kleinkinderen. Ze heeft nooit geweten waar het stoffelijk overschot was gebleven van haar man. Ook de jarenlange zoek tocht van mijn mamma naar informatie over haar vader liep op niets uit. Later liepen wij in optochten mee aan de Ere Begraafplaats in de Duinen en ieder jaar was daar de hoop van mijn oma dat er een kruisje zou staan met de naam van haar geliefde man. Helaas, mijn oma liep altijd heel verdrietig naar huis!

3 jaar geleden vroeg onze kleindochter van 9 " Oma jou opa is toch doodgeschoten in de oorlog"? Dit raakte mij zo intens dat ik besloot iets meer uit te zoeken. Ik kwam erachter dat de stoffelijke overschotten van de gefusilleerden op de Dreef ook mijn opa betrof, ik las over de Represailles en de getuigen verhalen. Ik las dat de dode mannen naar de duinen op een laadbak zijn vervoerd en daar zo zijn achtergelaten. Later zijn de stoffelijke resten over geplaatst naar een kerkhof op de Kleverlaan en weer later is mijn opa herbegraven op de Akrendam. Alleen een weggezakte steen met een nummer 1475 was volgens een catalogus het bewijs dat ik hem gevonden had. Mijn familie leeft niet meer. En mijn opa een zeer geliefde man en vader lag praktisch om de hoek van het huis van mijn oma. Ze liep er dagelijks langs en heeft NOOIT geweten dat hij zo dicht bij haar was!

Geen Wit Kruis en herdenking voor hem in de duinen. Zijn verzet is niet erkend, dus was het er niet!!!