Willem Boeijenga wordt op 25 sept. 1909 te Lollum geboren als zoon van Jelle Boeijenga en Botje Pot. Hij trouwt te Sneek op 25 mei 1936 met Grietje Wiersma, uit welk huwelijk op 14 april 1943 te Gauw een dochter Antje wordt geboren. In zijn huwelijksjaar 1936 begint Willem een bakkerij in Gauw op het adres thans Boeijengastrjitte 54.

Willem is betrokken bij de Landelijke Organisatie voor hulp aan onderduikers in de gemeente Wymbritseradeel. Zo heeft hij de 33- jarige Joodse kantoorbediende Suze Nabarro uit Amsterdam in huis genomen. Dit wordt echter verraden door de conciërge-veldwachter Pieter Bergsma van het Akkrumer gemeentehuis en Willem wordt bij zijn arrestatie op 8 augustus 1944 ter plaatse dodelijk getroffen. Suze,die wordt gevonden, wordt voor verhoor meegenomen naar Leeuwarden. Via het doorgangskamp Westerbork wordt zij gedeporteerd naar Auschwitz en vervolgens naar Krazau in Tsjecho-Slowakije. Daar wordt zij in 1945 door de Russen bevrijd.

In het boek "Herinneringen uit Gauw - dorp in de Legean", geschreven door Gerrit Jellema, geeft de auteur min of meer een ooggetuige-verslag van de gebeurtenissen. Hieruit het volgende citaat: 8 augustus 1944 "In de vroege ochtend hadden de Duitsers, die het adres van Willem Boeijenga van de verrader hadden gekregen, hem in zijn slaap overvallen. Men was zijn huis binnengedrongen en hem onmiddellijk de vraag gesteld waar hij de Jodin verborgen had. Toen Boeijenga weigerde dit te vertellen, begonnen ze hem te slaan en te schoppen. Toen hij daarna opnieuw weigerde iets te zeggen, namen ze hem mee naar de meelzolder, en gooiden hem van de trap af, op de betonnen vloer van de bakkerij. Zeer waarschijnlijk is hij tengevolge van deze val al vrij ernstig gewond geraakt. Toch weet hij even later aan zijn ondervragers te ontkomen; hij komt buiten, kruipt door de "skytsloot", dier er tussen zijn erf en dat van omke Pieter ligt, loopt alsmaar struikelend verder over het erf van omke Pieter, is bijna bij het haventje gekomen ..... dan vallen er een groot aantal schoten ...... Dodelijk getroffen valt Willem Boeijenga neer. Rimmert van der Kooij, die dit op enige afstand ziet gebeuren, hoort hem nog roepen "Heer, wees mij zondaar genadig", waarna hij sterft, doorzeefd met kogels. De verslagenheid, en vooral de woede, in het dorp is groot. Even daarna wordt het lijk afgedekt met een wit laken en verschijnt ook de burgemeester van Wymbritseradeel, de heer Tjaberings. De dramatische bijkomstigheid van deze gebeurtenis is het feit dat het in eerste instantie niet de bedoeling van Willem Boeijenga was geweest om die nacht thuis te zijn. Hij zou namelijk overnachten bij zijn schoonouders, waar ook zijn vrouw en baby waren." Tot zover het aangrijpende relaas van iemand die het gebeurde van nabij heeft meegemaakt.

In 1947 wordt een gedenksteen ter nagedachtenis aan Willem Boeijenga in de muur van de toren van de Hervormde kerk van Gauw ingemetseld.

Vertaling van de tekst:

1940-1945 / Willem Boeijenga / kwam om in dit dorp op de / achtste van oogstmaand (augustus) 1944 / door Duitse terreur /Hij gaf zijn leven om / dat van anderen te redden.

Ook leeft de heriinering aan Willem voort in een straatnaam te Gauw, de Boeijengastrjitte. In het verzetsmuseum Friesland te Leeuwarden wordt eveneeens aandacht aan Willem Boeijenga gegeven.