Emile George de Vries

Tijdens de oorlog met Japan was mlt. sld Inf. KNIL Emile George de Vries, alg. Stbknr.: 87315, ingedeeld bij de Staf van de lllde Divisie, Afd. Wielrijders te Malang. Na de capitulatie van ons Koloniale Leger werd Emile eerst op verschillende plaatsen op Java geïnterneerd. Tenslotte werd hij naar Batavia getransporteerd en in het Patekoan kamp geïnterneerd. Van daaruit werd Emile met ca 2000 krijgsgevangenen op 25 Jan 1943 eerst per trein vanuit het station Batavia - Centrum naar de havenstad Tandjong Priok gebracht. Aan de kade lag het Japanse troepentransportschip ss ”Tacoma Maru 2”; na enige tijd te hebben gewacht werden de kgvn ingescheept. Spoedig werd bekend dat het schip Singapore als eindbestemming had. Na een reis van 4 dagen kwam de ss ”Tacoma Maru 2” te Singapore aan; daar werden de kgvn tijdelijk ondergebracht in het Changi kamp. Het transport kreeg later de naam Java Party 10.Vanuit Maleisië reisde Emile op 6 mei 1943 met treinnr. 83 met een aantal kgvn naar de grensplaats Ban Pong, waar de kgvn moesten uitstappen en met al hun “spulletjes” in zware dagmarsen naar hun werkkamp lopen, aan de Birma/ Siam spoorweg, ook wel de Japanse Dodenspoorweg genoemd. De eindbestemming voor Emile bleek het werkkamp Tamarkan, op 55 Km van Nom Pladuk.Werkkamp Tamarkan, ook wel genoemd Tha Makkam, was het eerste werkkamp aan de spoorlijn, waar men begon met de aanleg van een spoordijk en een spoorbrug. De kgvn werden gelegerd in barakken die met lokale materialen waren gebouwd, zoals bambu en atapbladeren. Het eten was redelijk en men kon over vers fruit beschikken. Ook hadden de Nederlandse artsen de beschikking over wat medisch instrumentarium en op beperkte schaal over een zeer beperkte hoeveelheid geneesmiddelen. De werkzaamheden die de kgvn dagelijks moesten verrichten, waren lang en vreselijk zwaar Daarbij werden de kgvn door de Japanse en Koreaanse bewakers op een onmenselijke wijze behandeld. Dagelijks stierven dan ook gemiddeld zes kgvn. Ook Emile werd na enige tijd ernstig ziek en werd in het kamphospitaal opgenomen; daar is hij overleden aan een ontsteking van de hartspier (en daarnaast zal er ook sprake zijn geweest van dysenterie en volkomen uitputting) op 23 okt. 1943. Mlt. Sld . Inf. KNIL. Emile George de Vries ligt nu begraven op het Kanchanaburi War Cemetery, Loc.:7 A 56 Emile staat verder vermeld op de lijst van Java Party 10 onder nr. 1919. Sluiten

Herinneren is een vorm van ontmoeten .... (Kahlil Gibran)Zoon van Pieter Hermanus de Vries (1870-1935) en Carolina Dorothea Leunissen (1889-1973), een perkeniersfamilie op de Banda eilanden (Molukken). Broer van Herman (1908-1968), Ferry (1909-1946), Jan (1910-1978), Wiet (1911-1991), Antoinette (1913-1915), George (1918-1921), Corrie (1920-1923), Thel (1921-2006), Eddy (1924-1925) en Oos (1925-2004). Gehuwd op 23-11-1939 te Djakarta met Yvonne Ferdinandus (1919-2000). Uit dit huwelijk geen kinderen. Zijn beroep was handelsemployé.Een herinnering van zus Thel aan Miel (geschreven door de zoon van Thel): 'Toen ik jouw email las moest ik ook aan mijn moeder denken. Oom Miel was haar lievelingsbroer. Talloze malen heeft zij mij verteld hoe hij haar altijd in bescherming nam als zij ruzie had of gepest werd door één van haar andere broers (ja, onze ooms zijn ook irritante pubers geweest zoals wij allemaal). Hoe hij haar dan wenkte: “Thel, kom maar bij mij op de kamer.” Daar had zij een toevluchtsoord waar zij troost kon vinden.En dat is dus ook het beeld dat ik van oom Miel heb meegekregen. Daarom vind ik het best ontroerend dat deze veel te jong gestorven mens nu dit postume eerbewijs heeft gekregen. Ik weet zeker dat mijn moeder jou hier ook heel dankbaar voor was geweest.' Sluiten