Adrianus Johannes van Vuuren

Adrianus Johannes van VuurenAdrianus Johannes van Vuuren werd op 29 mei 1915 geboren op de boerderij van zijn ouders aan de Bloemendaalseweg te Waddinxveen. Hij was de oudste zoon in het gezin van Antonius van Vuuren en Johanna Helena Nobel. Na hem volgden nog vier kinderen: een zoon en drie dochters. Tot de gemeentelijke herindeling van 1964 was de Bloemendaalseweg Waddinxveense grondgebied. Nog steeds woont daar een familie Van Vuuren, maar nu aan de Bloemendaalseweg in Gouda. Adriaan van Vuuren werkte als landbouwer op de boerderij van zijn vader. Hij was niet getrouwd. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, vocht hij als dienstplichtig soldaat in het 4e Regiment Infanterie, 1e Compagnie IIIe Bataljon.Het is mevrouw Sjaan Van Leeuwen-van Vuuren, achternicht van Adriaan, die zich nog alles van de meidagen '40 herinnert: ‘Mijn familie woonde toen ook aan de Bloemendaalseweg, tegenover oom Toon en tante Jo, de vader en moeder van Adriaan. Allemaal in Waddinxveen dus. We hadden koeien en varkens; er was in de oorlog aan de weg zelfs een knuppelwacht, die ’s nachts de wacht hield over de beesten. Mijn vader Frans van Vuuren was een neef van oom Toon. Tante Jo kwam veel in ons gezin. Ze hielp, als er kinderen geboren werden. In november 1939 hadden mijn vader en moeder een kindje van 20 maanden verloren, m'n jongste broertje. Hij heette Adriaantje. In maart '40 kregen ze een doodgeboren jongetje. Het was een verschrikkelijke tijd. Daarom hadden we de hulp van tante Jo hard nodig. Moeder was helemaal van slag. Ook bij ons op de boerderij werd hard gewerkt. Zo maakten we jodenkaas. Het is weliswaar dezelfde kaas als andere kaas, maar de bereiding vond plaats onder rabbinaal toezicht en er kwam een stempel met Hebreeuwse tekens op te staan. Vooraf werd gecontroleerd of alles zuiver was. Eerst deed één van de joden het koosjere stremsel in de melk. Dat noemden we 'kousteren', een verbastering van het Hebreeuwse woord koosjer, dat zoiets als rein betekent. We moesten allemaal uiterst schoon zijn voor dat werk, tot de dienstbode aan toe. In de oorlog was ik ingeschakeld om bonkaarten weg te brengen, zo ook naar een joods gezin, dat in de Groenendaal achter de Vismarkt in Gouda woonde.Op 10 mei 1940 is de oorlog uitgebroken. Natuurlijk leefden we mee met oom Toon en tante Jo. Hun zoon Adriaan van Vuuren was immers soldaat. Adriaan was een lieve man. Hij was van 1915 en ik van 1928. Ik zie hem nog voor me. Hij had een flink postuur en mooi haar. Hoe zou hij het maken? We waren allemaal ongerust. We wisten dat hij in Valkenburg gelegerd was en dat daar zwaar gevochten was. Na een week hadden we nog geen enkel bericht van of over hem ontvangen. Toen besloten zijn vader en mijn vader op de fiets naar Valkenburg te gaan. Dat was dus op 17 mei. Daar hoorden ze tot hun grote schrik en verdriet dat Adriaan in de morgen van de 11e mei dodelijk getroffen was. De officier en de soldaten die hen ontvingen, vertelden dat hij dekking had gezocht achter een boom bij de verdediging van het vliegveld Valkenburg. Jaap Visser, z'n overbuurman aan de Bloemendaalseweg, die net zo oud was als hij, heeft hem helpen begraven. Jaap was hospitaalsoldaat. Het zakboekje van Adriaan is bewaard gebleven, het was met bloed besmeurd. Adriaans vader en mijn vader konden hem zo identificeren. Verschrikkelijk was het! 's Avonds om tien over halfzeven kwamen ze thuis met het vreselijke bericht. Ik weet het nog precies. Wat een verdriet. We waren allemaal in de rouw. Zijn familie en de onze. Mijn moeder, die het al zo moeilijk had, kon alles maar moeilijk verwerken, te meer aangezien ze zelf een half jaar eerder een Adriaan verloren had. Mijn achterneef Adriaan is in Valkenburg begraven. Ze hadden hem wel naar de boerderij kunnen brengen, maar dat was kostbaar en er ging een verhaal, dat je nooit wist of hij wel in de kist lag. Zien mochten we hem toch niet meer. Adriaan kreeg een graf op de erebegraafplaats aan het Kerkplein te Valkenburg. Op de witte rechtopstaande steen, die je veel op Nederlandse oorlogsgraven ziet, staan zijn naam A.J.van Vuuren, zijn legeronderdeel, zijn geboorte- en overlijdensdatum geschreven, daarboven is de Nederlandse leeuw uitgehouwen en de woorden Koninkrijk der Nederlanden en helemaal bovenaan staat een kruisje; Adriaan was rooms-katholiek’.Adrianus Johannes van Vuuren is gesneuveld in het gevecht op 11 mei 1940 tijdens de verdediging van het vliegveld Valkenburg, één van de luchthavens rond Den Haag. Hij is begraven op het Militair Erehof te Valkenburg (Zuid Holland).Auteur: Hans Geel Waddinxveen Sluiten