Ook Bartus van de Wal uit Ochten is geroepen door het vaderland. Zijn mobilisatiebestemming is hemelsbreed slechts enkele kilometers van zijn geboorteplaats verwijderd. Op het moment van de Duitse inval heeft hij de wacht betrokken bij de brug over de Grift aan de voet van de Grebbeberg. Als de genie de brug in de avond van 11 mei laat springen graven hij en zijn kameraden een schuilplaats op de berg. De volgende dag opent de vijand de aanval op de Greb. S.S.'ers belagen de schuilplaats met handgranaten. Bart en zijn maten kruipen naar buiten maar worden zonder pardon neergeschoten. Op de 13de mei bij het vallen van de avond is de slag om de Grebbeberg voorbij. Dan begint het Rode Kruis met de met het verzamelen en de identificatie van de slachtoffers. Het lichaam van Bart wordt echter nooit gevonden en dientengevolge is Bartus van de Wal officieel niet gesneuveld. Hij is vermist, een status die bij de nabestaanden valse hoop wekt. De deur van zijn ouderlijk huis zal na de meidagen niet meer op slot gaan. Bart mag bij terugkeer immers niet voor een gesloten deur komen te staan. En als er geslacht wordt in november wordt er een ham voor hem bewaard. Zo hoeft hij bij thuiskomst geen honger te lijden. Maar Bart komt niet thuis en langzaam gaat de hoop over in berusting. Ruim twintig jaar na de oorlog wordt er een 'in memoriam' steen voor hem geplaatst op het kerkhof op de Grebbeberg. Deze steen vormt samen met een straatnaambordje in Ochten de laatste herinnering aan Bartus van de Wal, dienstplichtig soldaat van 1-II-8 R.I."Lees meer over getuigenissen: http://www.grebbeberg.nl/index.php?page=getuigenissen-op-de-berg Sluiten