Mijn vader Arend de Jong was (naar eigen zeggen) de beste dienstkameraad van Jetze. Mijn vader is 17-10-2020 overleden op 95 jarige leeftijd. Indië heeft tot zijn dood een belangrijke rol in zijn leven gespeeld. Regelmatig kwam het sneuvelen van Jetze ter sprake. Het bataljon lag in een hinderlaag. Mijn vader lag achter een in flarden geschoten boom. Mijn vader overleefde maar Jetze niet. Tot aan zijn dood heeft mijn vader vaak gezegd: “ik overleefde maar Jetze niet. Waarom bleef ik gespaard maar hij niet”. Toen mijn vader in 1948 terugkwam (hij is per vliegtuig terug gekomen ivm het overlijden van zijn vader) is hij nog bij de ouders van Jetze langs geweest. Dit is een hele zware gang voor mijn vader geweest. Het is bij 1x gebleven omdat hij het grote verdriet van de ouders van Jetze niet kon verdragen, Ik wil dit verhaal hier een plaats geven om te vertellen dat Jetze nooit vergeten is door mijn vader. En door de verhalen van mijn vader zal hij doorleven in de verhalen naar onze kinderen en kleinkinderen. Sluiten