Nadat François zijn studies aan de Middelbare School succesvol had beëindigd, volgde hij zijn grote wensdroom en ging naar de KMA te Breda, om aldaar een opleiding voor beroepsofficier te volgen. Ook deze opleiding kon hij succesvol beëindigen en hij werd op 31 juli 1932 (promotiejaar 1932) tot tweede luitenant bij het wapen der infanterie van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) benoemd.François trouwde in augustus 1931 te Den Haag met Wijnandine van der Hoeven. Het gelukkige echtpaar kreeg drie kinderen, t.w. Anneke (geb. 31 juli 1933 te Magelang), Nelly (geb. 24 dec. 1935 te Tarakan) en Jan ( geb. 25 feb. 1941 te Baoe-Baoe).Op 19 juli 1935 volgde de benoeming van François tot eerste luitenant bij de infanterie van het KNIL. Van oktober 1938 tot mei 1939 ging hij met zijn gezin met verlof naar Nederland. Bij terugkeer in Nederlands-Indië vestigde het gezin zich in Batavia.Na het uitbreken van de oorlog met Japan in december 1941 werd François geplaatst bij het Landstormbataljon te Bandoeng. Na de capitulatie van het KNIL in maart 1942, werd hij ondermeer in Bandoeng geïnterneerd.Omstreeks 1943 werd François met één van de z.g. Java Parties per schip vanuit Tandjong Priok op transport gesteld naar Singapore en daar tijdelijk in het Changi kamp ondergebracht. Vervolgens werd hij per trein in goederenwagons naar Ban Pong bij de grens met Thailand (Siam) vervoerd. De krijgsgevangenen moesten vervolgens van daaruit met hun “hele hebben en houden” te voet naar hun eerste werkkamp lopen, alwaar zij onder onmenselijke omstandigheden gedwongen werden om aan de beruchte Birma-Siam spoorweg te werken. Als gevolg van ondervoeding, ziekten, uitputting en mishandelingen, stierf François daar eenzaam ver van zijn familie, op 18 maart 1944, te Kanchanaburi.Hij ligt nu begraven op het Kanchanaburi War Cemetery, Thailand. vak 7; rij B; graf 12. Sluiten