Hermina was de dochter van Klaas Westerdijk en Stijntje Mur. Aan het einde van WOII leerde zij een Duits soldaat kennen. De ouders van deze soldaat bezaten twee hotels, o.a. in Wilhelmshaven. Hermina zou eerst medewerker en later hoofd in de huishouding worden als de oorlog ten einde zou zijn. Hermina is in 1944 vooruit gereisd en werkte in Wilhelmshaven in het hotel. Tijdens een bombardement op de stad door geallieerde bommenwerpers werd het hotel geraakt en zwaar beschadigd. Hermina, gewend geraakt aan de oorlogshandelingen, niet bang en ook niet bereid de schuilkelder in te gaan (aldus een andere medewerker van het hotel) bleef aan het werk. Zij raakte bekneld in het puin en is aan haar vewondingen overleden.

Na de oorlog zijn haar ouders door het Rode Kruis ingelicht over haar lot. In 1957 hebben haar ouders met een dochter (Hilligje Westerdijk) en schoonzoon (Hendrik Matser) de begraafplaats bezocht. Van dat bezoek zijn foto's bewaard gebleven.

Dit verhaal heb ik (Maarten Matser) van mijn moeder (Hilligje Westerdijk) zus van Hermina en van mijn grootouders gehoord. Vervolgens heb ik de overlijdensakte via het Standesambt te Wilhelmshaven opgevraagd, waarop een pasfoto, gelijk aan die hierboven is afgebeeld, was gehecht.