Johanna Theodora Hermina Witjes

“In één van de voorbije dagen had de heer Bongers uit Bemmel een tragisch verhaal verteld over een afschuwelijk moordadig optreden van een groepje jonge Duitse SS-ers in de buurschap Reeth aan de Reethsestraat onder Elst (Bet). Volgens hun zeggen waren zij op zoek naar een persoon die op hun geschoten zou hebben. In de genoemde straat was een Duitse tank verschenen die stil hield bij de boerderij van Witjes, waar deze mensen juist bezig waren het vee binnen te halen, dat gemolken moest worden. De nog zeer jonge Duitse SS-ers kwamen op dat moment uit een tank te voorschijn en riepen tegen de mensen van Witjes: “Schweinhunde!” En ze kwamen toen naderbij met machine-pistolen in de aanslag en schreeuwden op hun manier in het Duits, dat zij door hen beschoten waren. Maar de mensen van Witjes waren zich daarvan niet bewust en één van hen riep toen nog dat zij dat niet gedaan hadden, omdat ze druk waren met het vee binnen in de stal te zetten, uit angst voor het granaatvuur. Maar de SS-ers hadden daar al niet meer naar geluisterd en vuurden opeens met hun wapens. Daardoor zouden meteen al twee mensen van Witjes dodelijk zijn getroffen. Eén moet er aan zijn arn gewond zijn geweest, maar hij liet zich direct vallen, hield zich dood en redde op die manier zijn leven. Twee anderen werden echter niet geraakt, deze vluchtten de boerderij binnen en verstopten zich op de hooizolder Daar werd natuurlijk ook meteen naar gezocht, maar werden gelukkig niet gevonden. wel ontdekten zij in de kelder nog een zestal personen, die er door de SS-ers uit gejaagd werden. Ook zij werden toen meteen onder vuur genomen, waarvan er vier personen eveneens dodelijk getroffen werden. Daaronder bevond zich een meisje van nog geen twintig jaren. Na deze moordpartij werd het rustig om de boerderij, maar het duurde toch nog wel een geruime tijd, voordat de nog in leven zijnde personen uit hun schuilplaats te voorschijn durfden te komen en de drie andere dode slachtoffers vonden. Maar hoe zij overal ook zochten en ook nog een heletijd daarna, zij konden het dode lichaam van dat nog jonge meisje nergens vinden. Helaas is het later ook nooit teruggevonden en heeft men altijd het vermoeden gehad dat deze SS-ers het hebben meegenomen. Het is echter nog wel bekend geweest dat er tijdens die paniek, die er ontstaan was, toen de SS-ers begonnen te schieten, één van de soldaten nog had geroepen: “Niet op de vrouwen schieten!!” Dat werd echter wel gedaan en werd nog een jonge dochter van de familie Witjes dodelijk getroffen. Mogelijk was dat dode lichaam van dit meisje een duidelijk bewijs dat er juist wél op vrouwen geschoten werd.” Sluiten