Salomon de Wolf werd geboren op 23 juli 1909 in Amsterdam als tweede zoon in een gezin dat uiteindelijk drie zoons zou hebben. In augustus 1933 trouwde hij met Emily Resch en ging wonen in Rotterdam. Het echtpaar kreeg een dochter en een zoon. Hij had een fotohandel en -atelier. Naast portretfotografie was hij suksesvol als fotograaf voor Unilever waarvoor hij foto’s van levensmiddelen voor reclame-uitingen maakte. Hij verdiende goed en zo kon hij zich in 1937 bv een auto permitteren. Bij het Duitse bombardement werd, terwijl hij aan het werk was, zijn huis getroffen door een bom en geheel vernield. Aangekomen bij zijn huis zag hij alleen een ruïne maar geen vrouw en kinderen. Zijn vrouw was toen het bombardement begon met haar kinderen naar de kelder gevlucht om daar te schuilen. Na het bominslag slaagde zij erin zich een weg onder het puin te banen. In het kader van een oproep van de regering om mensen die hun huis door het bombardement hadden verloren op te nemen vertrok het gezin naar Bilthoven waar het aanvankelijk inwoonde bij de Fam. Balk om later een huis toegewezen te krijgen op de Soestdijkseweg-Noord. Daar begon hij beneden een fotostudio terwijl de familie boven woonden. Omdat hij het na enige tijd raadzaam vond onder te duiken leerde hij zijn vrouw het fotovak waarbij hij tijdens opnames achter een gordijn aanwijzingen gaf. Toen het steeds moeilijker werd om aan voedsel te komen ging hij gewapend met een fototoestel op de fiets met daarachter een karretje de boeren langs en maakte portretten in ruil voor eten. Gebleken is dat door hem gemaakte portretten nog steeds in diverse huizen rond Bilthoven te zien zijn. Salomon was een vrije geest die er niet voor voelde zich ergens bij aan te sluiten dus ook niet bij het Verzet. Hij was echter een zeer goed vakman en mede door zijn contacten met diverse verzetsgroepen werd er al snel gebruik gemaakt van zijn kunde om identiteitspapieren te vervalsen. Hierdoor heeft hij meerdere keren onderduikers en verzetsmensen het leven gered. Zo droeg hij zijn steentje bij in het verzet tegen de overheersers. Voordeel van zijn werk als fotograaf was dat menig Duitse soldaat die in Bilthoven was gelegerd een staatsiefoto bij hem liet maken wat hem een uitstekende camouflage voor zijn werk bood. Hij luisterde in de oorlog naar de radio naar de vorderingen van de geallieerden en gaf die met vlaggetjes aan op een landkaart. Toen dreiging van de bezetters groter werd meldde hij zich bij het gemeentehuis met de mededeling dat hij zijn identiteitspapieren had verloren en liet zich inschrijven als Van Schaik. Daarnaast gebruikte hij ook wel het pseudoniem Vos.Op 16 januari 1945 werd het gezin overvallen door soldaten en leden van de SD. Al werd vermoed dat de inval een gevolg was van verraad is dat nooit bewezen. Terwijl de Duitsers in hun huis waren kwam een verzetsman op bezoek om een vervalst persoonsbewijs op te halen. Omdat hij gewend was dat er Duitsers bij de Wolf in de fotostudio kwamen had hij aanvankelijk niets door maar toen hem duidelijk werd dat er sprake was van een overval vroeg hij of hij naar de wc mocht. Daar greep hij het wapen dat hij bij zich had en schoot de bij de wc staande Duits soldaat dood. In de paniek die daardoor ontstond kon hij vluchten. Salomon werd geboeid en er kwamen steeds meer Duitsers binnen. Omdat hen niet duidelijk was of de man die zij hadden aangetroffen de gezochte De Wolf was namen zij de kinderen afzonderlijk apart en onder bedreiging van wapens kregen die foto’s van hun vader te zien met de vraag of dat hun vader was. Zoals hen was geleerd zeiden zij steeds dat dit de bediende de heer Van Schaik was. De verhoren eindigden omdat iemand de Duitsers vertelde dat het inderdaad om de heer De Wolf ging. Daarna zijn de beide ouders afgevoerd naar de gevangenis aan het Wolvenplein in Utrecht en de kinderen ondergebracht bij de familie Balk. In de gevangenis werd hij, in aanwezigheid van zijn vrouw, gemarteld om namen van verzetsdeelnemers los te krijgen. In het verzet was ben bang dat hij onder druk van de martelingen mensen zou verraden maar hij heeft niets los gelaten en niemand is later gearresteerd n.a.v. zijn gevangenneming Op 23 januari 1945 werd hij samen met 7 andere gevangenen als represaille voor de dood van de Duitse soldaat geëxecuteerd staande tegen de muur van zijn huis. De lijken moesten op last van de Duitsers de hele dag blijven liggen en voorbijgangers werden gedwongen een moment bij de overledenen stil te staan. Aanvankelijk lag hij begraven op een herdenkingsveld voor omgekomen verzetsdeelnemers maar op verzoek van zijn vrouw werd zijn lichaam opgegraven en naar Bilthoven gebracht. Op 15 december 1945 werd hij in aanwezigheid van vele belangstellenden waaronder de burgemeester van de gemeente De Bilt-Bilthoven gecremeerd en ter aarde besteld op begraafplaats Den en Rust. Op zijn graf staat een monument van een vrouw tegen een muur gemaakt door een van zijn schoonzusters. Zijn naam staat op het Herdenkingsmonument voor gevallenen dat voor het gemeentehuis van de gemeente De Bilt staat. Sluiten