Pieter Hendrik Wolfert werd op 28 april 1902 in het Zeeuwse Terneuzen geboren. Na zijn theologische studie in Kampen werd hij in 1933 gereformeerd predikant in Mariënberg. Hij trouwde met Jeliena Jacomina Groeneveld. Wolfert was een goede vriend en geestverwant van zijn collega, ds. Frederik Slomp (alias Frits de Zwerver, oprichter van de LO, de grootste verzetsorganisatie in WO2) te Heemse. Ook dominee Wolfert raakte vanaf het begin van de oorlog betrokken bij hulp aan onderduikers, joden, vluchtelingen en piloten. In de kerk was een schuilruimte. Vanuit de pastorie stond hij verzetsmensen met raad en daad terzijde. In zijn prediking nam hij ook principieel stelling tegen de nazi-ideologie. Hij was verspreider van het illegale dagblad Trouw en verbonden aan de LO (Landelijke organisatie voor hulp aan onderduikers). November 1942 dook hij onder in het westen van het land en daarna in de Wieringermeer. Zomer 1944 zette hij thuis zijn predikantswerk voort. Aan het eind van de oorlog moest hij met zijn gezin de pastorie verlaten en kon inwonen bij de familie Hulzebosch net buiten Marienberg.Zondag 25 maart 1945 preekte hij voor het laatst en bediende het avondmaal. Juist in dat weekend werden in de omgeving van Mariënberg bruggen opgeblazen en wegen versperd om de terugtocht van de Duitsers te bemoeilijken. Terwijl het verzet (leden Binnenlandse Strijdkrachten) bezig was springstof onder de spoorrails aan te brengen, werden deze mannen vanuit het spoorstation beschoten door Duitse spoorwegbeambten. Een verzetsvriend van Wolfert - die de spoorwegaanslag overleefde - kon ontkomen naar de boerderij waar Wolfert verbleef. Zijn waarschuwing aan Wolfert om te vluchten werd door de dominee in de wind geslagen.Op maandag werd een aantal mensen vastgenomen door het commando van kamp Erica. Ook ds. Pieter Wolfert werd opgepakt. Men had hem waarschijnlijk al langer in het vizier. Voordat hij weggevoerd werd, gaf hij zijn trouwring aan zijn vrouw. Via kamp Erica werd hij overgebracht naar de gevangenis in Almelo. Donderdag 29 maart werd hij om half zeven in de ochtend samen met anderen in twee vrachtauto’s geladen en naar Wierden gereden. Daar aan de kant van de weg van de Almelosestraat werden ze doodgeschoten als represaille voor de sabotageacties van het verzet. Het lichaam van ds. Wolfert – en van de anderen - moest tot het middaguur blijven liggen. Hij stierf in jacquet, de normale dracht voor een dominee in die tijd. Zijn vrouw ontving de potloodkrabbel met zijn laatste woorden: “Ik zal niet sterven, ik zal leven“.Op het Herdenkingsmonument Hardenberg wordt de naam P.H. Wolfert herdacht als verzetsstrijder.Op het monument in Wierden aan de Almelosestraat staat zijn naam op het gedenkplaatje.In Mariënberg is begin jaren zestig een straat naar hem genoemd.: Ds. P.H. Wolfertstraat. Sluiten