De Verzetsster Oost-Azië werd door koningin Juliana in een Koninklijk Besluit van 26 oktober 1948 ingesteld om daarmee de Nederlanders en Nederlandse onderdanen in Nederlands-Indië die zich "door geestkracht, karaktervastheid of gemeenschapszin op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor door krijgsgevangenschap, internering of anderszins in de macht van de vijand geraakte Nederlanders of Nederlandse onderdanen, dan wel in het verzet tegen de vijand" te eren. De onderscheiding herdenkt het verzet tegen de Japanse bezetter van Nederlands-Indië dat ook na de capitulatie van het Indische leger doorging en vele slachtoffers heeft geëist. Sluiten

Tijdens en kort na de strijd op Noord- en Midden-Sumatra zijn ook daar door de Japanners verschillende oorlogsmisdaden gepleegd. Zo werden Nederlanders die in Indië waren geboren (Indische Nederlanders) niet naar krijgsgevangenkampen gestuurd waar “Europese” Nederlanders in kampen zaten. Zij werden uit Atjeh naar een locatie gestuurd in het Alas-dal waar de z.g. Inheemse KNIL. krijgsgevangenen waren ondergebracht. Zij kregen onder meer tot taak om hout te kappen.In mei 1943 werd hen gezegd dat zij Japanse Hulpsoldaten moesten worden. Een groep Indische Nederlanders van het KNIL. kwamen daartegen in verzet. 52 krijgsgevangenen, o.l.v. oud- onderwijzer en gemobiliseerd KNIL. Sld. H. Wolf, verzochten vrijgesteld te worden van deze Japanse Krijgsdienst. De Japanse kampleiding reageerde woedend op dit verzoek en zagen dit als een bedreiging. Kort na de indiening van het verzoek werden alle 52 KNIL. militairen met hun vrouwen en kinderen afgevoerd naar KOTATJANE. Daar aangekomen werden 4 van hen geëxecuteerd, t.w.: Ldst Sld. Henri Wolff, Sgt. Harry Frederik Voss, Mlt. Sgt.1ste kl. Kasper Stoltz en Sgt. Michel Joseph Croes.Van de overige 42 krijgsgevangenen werden er 5 naar Medan afgevoerd. De overigen werden in een locatie in het Zuiden van KOTATJANE gevangen gezet. Geen van deze gevangen genomen KNIL. militairen zou echter de oorlog overleven. Sluiten