Cornelis Zeeman

Op zee begon de Tweede Wereldoorlog niet op 10 mei 1940, maar al op 3 september 1939 toen Frankrijk en Engeland Hitler de oorlog verklaarde. In november 1939 werd Nederland opgeschrikt door drie grote scheepsrampen, die met de tanker Sliedrecht en de passagiersschepen Simon Bolivar en Spaarndam. De grootste ramp die de Nederlandse koopvaardij vóór 1940 trof, was met het luxueuze passagiersschip de Simon Bolivar van de KNSM.

Het was op een vredige, herfst zaterdagmorgen 18 november 1939 toen, nabij het lichtschip “Sunk” voor de Engelse oostkust, de Simon Bolivar op 2 Duitse magnetische mijnen liep en zonk. Het schip met 265 passagiers en 132 bemanningsleden was op weg naar West Indië. De passagiers aan boord waren van alle rangen en standen met een eindbestemming. Bij de ramp kwamen 80 mensen om het leven, waaronder bemanningslid, bootsman de 40-jarige Cornelis Zeeman. Hij liet een vrouw met vijf jonge kinderen na, die door deze tragische gebeurtenis een zwaar bestaan hadden.

De tweede inslag is waarschijnlijk fataal geworden voor bootsman Cornelis Zeeman. Zijn lichaam werd op 5 januari 1940 gevonden, met de Nederlands vlag in zijn handen, bij Deal in de County of Kent, alwaar hij werd begraven in een “time expired” graf.

Halverwege de jaren 50 heeft de familie contact gezocht met de Prinses Margriet Stichting om te achterhalen wat er met het lichaam van Cornelis Zeeman was gebeurd. De Prinses Margriet Stichting nam op haar beurt contact op met de Oologsgravenstichting of deze een rol kon zijn in de zoektocht. De Oorlogsgravenstichting gaf aan deze rol op zich te nemen, maar dat het volgens haar statuten niet haar taak was; de Tweede Oorlog was officieel voor Nederland op 10 mei 1940 begonnen.

Na veel correspondentie met de Ambassade, Engelse autoriteiten de Oorlogsgravenstichting en de familie, kwam vast te staan dat Cornelis Zeeman daadwerkelijk was begraven in Deal. Op 6 december 1956 kwam van de Oorlogsgravenstichting het verzoek om een waardig gedenkteken te plaatsen op het graf. Hiervoor deed de Oorlogsgravenstichting, aangezien zij niet bevoegd was, aan de rederij KNSM het verzoek om de kosten voor de aankoop van het graf te dragen. De KSNM was bereid om de aankoop te betalen, waarmee de verzorging in de toekomst was geregeld. In het kader van de tussen Engeland en Nederland gesloten reciprociteitsregeling wordt het onderhoud van de graven door de IWGC (Imperial War Graves Commission) behartigd.

In 1963 verzocht de Oorlogsgravenstichting de familie om in te stemmen met het overbrengen van het graf van Cornelis Zeeman naar Mill Hill. Eind 1964 berichtte de Oorlogsgravenstichting dat Cornelis Zeeman is overgebracht naar Mill Hill graf B6 nummer 6.