Frans Zeeuwe was de jongere broer van mijn moeder en marconist op de Isaac Sweers. Tijdens zijn reizen had hij in Engeland de liefde van zijn leven leren kennen, ene Hellen, met wie hij trouwde. Op 13 november 1942 werd zijn schip door de Duitsers aangevallen en vernietigd. Er waren overlevenden maar Frans behoorde niet tot hen. Mijn moeder had veel verdriet over het verlies van haar broer van wie ze zei dat hij een erg zacht karakter had. Frans werd postuum het oorlogsherinneringskruis toegekend. Ik ben vernoemd naar mijn oom en ik draag met trots dezelfde doopnamen. Mijn oma was zo blij met de naam die ik had gekregen dat ze mij Frenk ging noemen. Net zoals men Frans in Engeland noemde. Die naam is altijd gebleven. De foto is van een herinneringsschilderij dat gemaakt werd n.a.v. Frans' eerste zeereis in het najaar van 1938. Sluiten