Theodorus Booy keerde, na zijn weigering de loyaliteitsverklaring te ondertekenen en in Ommen te zijn afgekeurd, terug naar zijn ouderlijk huis te Rotterdam waar hij langzamerhand door medewerking aan ondergrondse bladen een rol in het verzet begon te spelen. Eerst op 27 febr. 1945 kwam hij in handen van de Duitsers, toen bij een huiszoeking verschillende exemplaren van verboden lectuur aan het licht kwamen. Nog geen twee weken duurde zijn gedwongen verblijf in de politiegevangenis Haagse Veer te Rotterdam; na een moordaanslag op een Duitse militair kwam, even plotseling als zijn arrestatie, voor hem de executie op het hierdoor berucht geworden Hofpleín. Booy was negen en twintig jaar. Sluiten