In het archief van mijn vader vond ik een rouwkaart van Pieter de Zoete ook een telegram met een aantekening de Zoete. Het telegram verwijst naar een weddenschap dat Pieter gewonnen heeft, waarschijnlijk tijdens een vakantie met vrienden gemaakt. Mijn vader heeft altijd verteld dat er een vriend van hem in de oorlog gestorven was maar nooit hoe. Dat was dus Pieter waarvan de rouwkaart hier als foto toegevoegd. Sluiten

Pieter Nicolaas de Zoete EngelandvaarderGeboren : 17.06.1922 Gehuwd : ongehuwd Adres : Emmastraat 56 Loosduinen Gefusilleerd : 31.07.1942 VelsenVader : Johan Willem Hendrik de Zoete Moeder : Maria Laurina KraakIn het najaar van 1940 maakte Piet een plan om via Frankrijk, Spanje en Portugal naar Engeland te komen. Een paar dagen later vonden we in de schuur, waar hij ’s morgens zijn fiets had weggehaald, een pakje waarin zijn schone werkkleding zat en daarbij een brief van de volgende inhoud:Lieve vader & moeder, broer & zusjesWanneer jullie deze brief lezen zit ik al ergens hier zeer ver vandaan. Misschien horen jullie nooit meer iets van me, maar bedenk dan dat mijn gedachten tot de laatste minuut bij jullie zijn geweest, en dat ik mijn leven gegeven heb voor Koningin en Vaderland. Pieter de Zoete deed twee pogingen om Engeland te bereiken. Op zaterdag 14 juni 1941 kwam een onbekend persoon in de winkel die de groeten van Piet kwam brengen. Hij vertelde dat hij van bezoek terug kwam van de Duitse gevangenis aan de Van Alkemadelaan te Scheveningen. Op 19 juni 1941 kregen we een eerste teken van leven van Piet, in de vorm van een kort briefje, waarin hij ons de hartelijke groeten deed. Om te trachten een bezoekvergunning te verkrijgen, vervoegden we ons op het bureau van de Duitse Politie, Binnenhof nr.4 in Den Haag. Op 5 febuari 1942 ontvingen we een schrijven van Mr. Schadd uit Amsterdam, die op zich genomen had om Piet te verdedigen.Mr. Tom Schadd schrijft na de oorlog: De kalmte en kracht, waaronder Piet gedurende zijn proces zijn lot heeft aanvaard, vol vertrouwen op een betere toekomst, hebben mij niet alleen met groote bewondering maar ook met warme sympathie voor hem vervuld………….. Ik bewaar aan Piet een herinnering als aan een flinken sympathieken kerel, die in zware tijden door bittere en noodlottige ervaring gerijpt, door zijn houding een voorbeeld voor ons allen is geworden.Uit het boek van Weber “Gedenkboek Oranje Hotel”Op 17 maart 1942 volgde de zitting van het Marinegericht gehouden in een villa aan de Verlengde Tolweg in Den Haag. We kregen toestemming om er bij te zijn. De zitting werd geopend. Hoewel alles Duits was wat er werd gesproken, konden we het toch vrij goed volgen. Piet werd ervan beschuldigd te hebben getracht om zich naar Engeland te begeven (Feindbegünstigung) en om een in een vulpen verborgen brief naar een bepaald adres in Vichy te brengen, terwijl hij wist, dat deze brief berichten bevatte, welke voor de Duitse autoriteiten geheim moesten blijven. De aanklager eiste de doodstraf voor het zich naar Engeland te willen begeven en voor het overbrengen van verboden berichten 2½ jaar gevangenisstraf. Na beraad van de rechters werd Piet tot 3 jaar tuchthuisstraf veroordeeld.Twee maanden later werd in een brief medegedeeld dat het vonnis was vernietigd en dat de zaak opnieuw zou dienen voor het Marinegericht. Piet werd in deze tweede zaak tot 5 jaar tuchthuis veroordeeld. Ook in deze zaak werd het vonnis vernietigd.Op 13 juni 1942 werd Piet overgeplaatst naar Utrecht. Op 29 juni ontvingen we een brief van Mr. Schadd, waarin hij ons berichtte dat de strafzaak tegen Piet opnieuw, en nu te Amsterdam, voor het Feldgericht zou moeten dien. In deze zaak mochten we als familie niet aanwezig zijn en moesten in een aangrenzende hal wachten. Eindelijk na een tijd werden de deuren geopend. De zitting was afgelopen, het pleit was beslecht. Piet was ter dood veroordeeld. De bewakers lieten ons nog even met de jongens alleen, maar toen moesten ze zich gereed maken voor de terugreis.Op 30 juli 1942 hoorden we tot onze schrik, dat we Piet niet konden bezoeken in de gevangenis, daar hij er niet was. Ze konden ons alleen zeggen dat hij donderdags jl. door de Feldpolizei was weggehaald. ’s Morgens werd een pakket bezorgd, afgezonden door de gevangenisadministratie in Utrecht, waarin de kleding en eigendommen van Piet. De volgende morgen kwam er voorgoed een eind aan alle onzekerheid. Een bericht van het Huis van Bewaring te Amsterdam, dat we zaterdag 8 augustus de laatste goederen van Piet konden halen. De volgende dag kwam het officiële bericht van het Feldgericht te Amsterdam, dat Piet op 31 juli 1942 was terechtgesteld. Verdere mededelingen konden niet worden gedaan.Bron: Uit het boekje van Familie Piet de Zoete Sluiten