Een plan van de knokploeg Rieks onder leiding van Hendrikus Zomer om met geweld gevangen te bevrijden uit een door de Duitsers gevorderde villa in de Pesserstraat in Hoogeveen komt niet tot uitvoering omdat de gevangen de volgende dag worden overgebracht naar het Huis van Bewaring in Assen. De gevangenis in Assen zit vol met politieke gevangen en in de late avond van woensdag 7 maart 1945 worden met veel geschreeuw 29 gevangen uit hun cellen gehaald. Ze krijgen allemaal een pakje brood mee en horen dat ze naar Duitsland moeten om daar te werken. Ze worden echter overgebracht naar de Woeste Hoeve langs de weg tussen Aperdoorn en Arnhem. Dat is de plek waar de nacht tevoren een mislukte aanslag is gepleegd op Hanns Albin Rauter, de hoogste Duitse politiegeneraal in Nederland. Ook uit andere gevangenissen zijn gevangenen opgehaald, totaal 117 mannen worden in groepen van twintig naar een executieplaats gebracht en worden doodgeschoten als represaillemaatregel op de mislukte aanslag op Hanns Albin Rauter. Behalve van der Velde worden ook doodgeschoten Jan Dekker (23), Pleunis Dubbeldam (30), Harmannus Schipper (35) uit Hoogeveen, Jan Wierenga (36) uit Ruinen, Jan Vroom (25) uit Drijber en Otto Zomer (46) uit Hollandseveld. Sluiten

Op zondag 7 januari 1945 begon in Zuidoost-Drenthe een klopjacht door de Landwacht van zogenoemde terroristen. De initiatiefnemer was burgemeester H.M.Verbeek, een fanatieke NSB-er, die in zijn vrije tijd met de Landwacht meeging om te helpen met arrestaties. De organisatie van de klopjacht was in handen van landwachter Smit, 32 jaar oud.

De ‘Nederlandsche Landwacht’ werd op 11 maart 1943 opgericht door het hoofd van de NSB, Mussert, als hulppolitiekorps op verzoek van de 'Höhere SS- und Polizeiführer Hanns Albin Rauter. De landwacht bestond uit eigen leden van de NSB ter bescherming van de, sinds begin 1943 toenemende, aanslagen op NSB'ers. Rauter beschouwde het korps ook als zijn eigen politiemacht, waarvan hij meer loyaliteit verwachtte dan van de Nederlandse politie. De Landwacht kreeg politiebevoegdheden, werd bewapend en bestond uit een beroepsdienst van ongeveer tweeduizend man met een hulpdienst van 8800 man die operationeel werd vanaf maart 1944.

Het aanzien van het korps was niet hoog omdat het een wijkplaats werd voor diegenen die ongeschikt waren voor de Waffen-SS. Vanaf eind 1944 maakte de Landwacht zich gehaat door assistentie aan de Duitsers in de strijd tegen het verzet, maar ook door bij controle van burgers hen van voedsel te beroven, met moeite verzamelt op hun barre tochten naar het platteland. Vooral in de noordoostelijke provincies oefende de Landwacht zware terreur uit. Hun bijnaam onder de Nederlandse bevolking was “Jan Hagel” omdat ze vaak gewapend waren met jacht geweren.

Bij de klopjacht die begon op 7 januari 1945 werden 36 personen gevangen genomen, waarvan 9 mannen uiteindelijk gefusilleerd zouden worden bij Woeste Hoeve. Landwachter Smit en zijn mannen begonnen met een inval bij een boer in Schoonebeek. Hierbij werden een aantal onderduikers gearresteerd waaronder Jan Veldwachter die hoofdonderwijzer en pelotonscommandant was van de plaatselijke verzetsgroep Ordedienst (OD). Al snel kwam de ploeg van Smits erachter dat Veldwachter in de Ordedienst een belangrijke positie had en dat hij contact had met o.a. Ir. Willem Mantel die vervolgens met een aantal anderen werd gearresteerd. Door marteling bij de verhoren ontstond er een domino-effect waarmee andere leden uit de verzetsgroep konden worden gearresteerd:

- Wilko Emmens

- Willem Frieling

- Hendrik Hadders

- Albert Jan en Bernard Hartemink

- Hendrik de Lange

- Otto Zomer

Deze verzetsmensen werden bij Woeste Hoeve gefusilleerd. Dat landwachter Smit na de oorlog slechts 20 jaar gevangenisstraf kreeg maakt deze geschiedenis des te treuriger.

Otto Zomer

Hij werd geboren op 28 augustus 1898 in Hoogeveen. Hij was getrouwd en had twee kinderen. Otto was landbouwer, tijdens de oorlog verleende hij onderdak aan de knokploeg van zijn broer en sloeg hij de wapens van de ploeg op. Op 13 januari werd hij gearresteerd. Volgens knokploegleden was dit een vergissing en hebben de landwachters hem verwisseld met zijn broer. Hij moet dit tijdens de verhoren gemerkt hebben maar hij heeft niets gezegd. Op het moment van de executie was Otto 46 jaar oud.

Sluiten