Dirk wordt als “nakomertje” in 1927 geboren in een streng Christelijk gezin met drie kinderen in Katwijk. Hij was oom van Wilhelmina Vooijs kind van zijn zus die in hetzelfde huis woonde en hem als haar “grote broer” beschouwde. Zij herinnerde zich hem altijd als een vriendelijk mens die veel aandacht aan haar gaf.

Na de lagere school in het dorp ging Dirk naar de ambachtsschool die hij in de oorlog heeft afgemaakt. Gelukkig te jong voor de Arbeitseinsatz heeft hij zijn opa geholpen met klusjes bij de gasfabriek. Hij was kunstzinnig en tekende graag hoewel dat niet paste in het gelovige milieu van zijn ouders.

Na de bevrijding werd hij op geroepen om als soldaat te dienen in Nederlands-Indië.

Toen hij na zijn opleiding uiteindelijk per boot vertrok uit Rotterdam hebben zijn ouders hem niet uitgezwaaid: zij keerden zich tegen de koloniale oorlog vanuit hun geloofsopvatting die stelde dat de zondagsrust heilig is en ook in het leger moet worden nageleefd.

In de oorkonde ter nagedachtenis die door defensie werd verstrekt heeft de vader dan ook een streep gezet door de zin “gevallen voor het vaderland”.

Dirk was inmiddels verloofd met Inge Zwaan en zij zou op hem wachten.

Helaas zijn wel foto’s van verblijf aldaar bewaard maar alle brieven zijn verdwenen.

Op de foto’s die hij stuurde toont hij zich bijna als een toerist. Hij kreeg van zijn kameraden de bijnaam de “rooie” hetgeen niet sloeg op zijn politieke voorkeur maar wel op de kleur van zijn haar.

We weten niet net zoals van veel van zijn makkers wat hij echt heeft gedacht over het nut van zijn optreden. Zijn ouderlijk geloof sprak van Gods Wil.

Steeds laat hij zich zien met een open en opgewekte blik.

Als eigenlijk de oorlog al voorbij is en duidelijk wordt dat de Nederlandse troepen gaan vertrekken, stapt hij op 11 september 1949 tijdens een patrouille op een mijn waarna hij zwaargewond wordt vervoerd maar dit niet meer overleeft. Het gebeurde niet in een gevechtsactie en het verhaal gaat dat hij spelende kinderen uit een mijnenveld wilde halen.

In Baturadja is hij aanvankelijk begraven en later bijgezet op het Ereveld Pandu.