Jan Harm Bosch

In opdracht van dr. Helmut Meyer van het Sonderkommando Hengelo van de Marine Abwehrstelle was verrader Carl Ludwig Huschka (20 juli 1907-1966), geholpen door J. A. Izaks, het verzet in Enschede binnengedrongen. Vlak voor de bevrijding van de stad zorgden de beide V-Männer ervoor dat Enschedese verzetslieden op 31 maart 1945 om zeven uur 's avonds in de woning van de familie Ter Borg in de Sumatrastraat 3 bijeen kwamen. Hun was verteld dat er dan belangrijk nieuws zou volgen. Op dat moment gieren drie overvalwagens van de S.D. de Sumatrastraat in, het SD-commando van twaalf man onder leiding van Unterscharführer Karl Erich Alfred Schöber (1903) springen uit hun auto’s, omsingelen de woning en dringen naar binnen. Oma ter Borg ziet de Duitsers en duikt onder de tafel. De anderen raken in paniek en vluchten het hele huis door, op zoek naar een uitweg of een plaats om zich te verstoppen. Ieder persoon, die door de Duitsers wordt ontdekt, wordt vervolgens ter plaatse doodgeschoten. Wanneer een Duitser moeder Jonetta ter Borg met haar tweejarig zoontje Gerrit op de arm ziet en hij aanlegt om te schieten, smeekt zij de Duitser om haar kind wil sparen. De Duitser gaat hiermee akkoord en laat de vrouw het kind naar buiten brengen, daarbij haar onder schot houdend. Mevrouw ter Borg steekt vervolgens schuin de straat over en drukt haar zoon Gerrit in de armen van haar elfjarige dochter Hannie, die naar slager Amelink was gevlucht. Jonetta’s woorden zijn onthouden: ” Hier is Gerrit, zorg goed voor hem. Je vader is dood en ik moet terug”. Ze werd nog tegengehouden, maar ze riep: “Ik moet terug, want anders worden jullie allemaal doodgeschoten”. Toen liep ze weg. Hannie zag dat haar moeder viel en vervolgens door de Duitser haar huis werd ingesleurd. Volgens oma Ter Borg, die onder de tafel zat, is ze aan tafel gaan zitten en met een nekschot gedood.

De woning wordt daarna geplunderd, acht aanwezigen werden vermoord. Alleen oma Ter Borg-Alink overleefde het bloedbad onder de tafel waarover een groot kleed hing. Wieger was een van de slachtoffers. Het belangrijkste slachtoffer was de leider van de LO in Enschede, Pieter Zandbergen (schuilnaam Frans) De andere slachtoffers waren: Gerrit Engelbert ter Borg, zijn echtgenote Jonetta ter Borg- Elfering, zijn vader Gerard ter Borg, buurman Johannes Jacobus Francoijs, politieman Antonie van Essen (CID) en grenscommies Gerard Rutgers.

Na deze actie rijdt het SD-kommando naar de woning van Pieter Zandbergen om er huiszoeking te laten verrichten. Als hij vervolgens met enkele SD-beambten op het punt staat de woning van de LO-leider te verlaten, loopt de typograaf Jan H. Wennink ('Henny'), actief in de Nederlandsche Binnenlandsche Strijdkrachten (NBS), het gezelschap in de armen. Ofschoon fouillering en het daarop volgende doorzoeken van zijn woning niets belastend opleveren, wordt de 31-jarige Wennink meegenomen en aan de Zweeringsweg doodgeschoten.

Teruggekeerd in het SD-gebouw laat Meyer een van de SD'ers op een stadplattegrond de Bolhaarslaan opzoeken. Met drie auto's vertrekt de marine-officier met een SD-kommando naar de woning van Jan Harm Bosch. De inspecteur der Invoerrechten en Accijnzen blijkt thuis te zijn, wordt gearresteerd en vervolgens naar de synagoge gebracht. De volgende ochtend op 1 april 1945, eerste paasdag, wordt Jan Harm Bosch waarschijnlijk door Alfred Schöber in de tuin achter de synagoge doodgeschoten. Schöbers collega's hebben Enschede inmiddels in noordelijke richting verlaten. Enkele uren later rijden Geallieerde soldaten de stad binnen.

Op 31 maart 1945 had dr. Helmut Meyer tegen zijn secretaresse gezegd dat ze die avond mee moest naar Enschede, want: ,,De Engelsen staan voor de deur en het is onze plicht eerst nog een illegale beweging te Enschede te ontmaskeren en te vernietigen”.

Carl Ludwig Huschka wist in de zomer 1946 uit de gevangenis van Scheveningen te ontsnappen. Hij vestigde zich in België, waar hij onder de naam Bob Korendijk als boerenknecht in Denderwindeke werkte. In december 1946 werd hij wederom opgepakt. Het duurde tot oktober 1951, voordat de Bijzondere Strafkamer in Zutphen hem tot een gevangenisstraf van achttien jaar had veroordeeld. Daarvan zat hij er maar een deel van uit.

Sluiten