Johan Jacob Diederik ten Bosch

Tussen de beroepsofficieren die zich op 15 mei 1942 meldden na een oproep in de landelijke kranten voor een jaarlijkse "administratieve controle" bevond zich een aantal officieren dat zich had aangesloten bij het nog relatief jonge Nederlandse verzet. Dat meerdere Nederlandse officieren zich hiermee hadden ingelaten, ondanks een eerder afgegeven "Eerewoord-verklaring" was de Duitsers niet ontgaan. De administratieve controle was daarom een sluw voorwendsel om de groep in krijgsgevangenschap te kunnen afvoeren. Tweede Luitenant ten Bosch meldde zich op 15 mei 1942 in de kazerne in Breda en werd gevangengenomen. Nog diezelfde dag vertrok hij, samen met een groot aantal andere officeren, per trein naar Nürnberg-Langwasser, waar hij de volgende dag geregistreerd werd als krijgsgevangene van het Oflag XIII-b met nummer 31264.

In Nürnberg-Langwasser wisten de Duitsers reeds binnen korte tijd een aantal mannen van het Nederlandse verzet uit de groep te halen. Zo werden op 2 juni 1942 Kaptein ter Zee Remmert van Tijen, Majoor Nicolaas Tibo, Eerste Luitenant Pieter Cornelis Vroom en tweede Luitenant Joop van Elsen uit de groep gehaald en direct overgedragen aan de Gestapo in Nürnberg.

Remmert van Tijen heeft de gebeurtenissen niet afgewacht en verkoos in Nürnberg uit het raam te springen. Hij overleed op 4 juni 1942.

Nicolaas Tibo overleed 28-1-1945 in de gevangenis van Wolfenbüttel.

Pieter Cornlis Vroom keerde in september 1943 terug in Stalag 371 Stanislau en overleefde de oorlog als krijgsgevangene.

Joop van Elsen belandde in Vught en daarna in Sachsenhausen, maar overleefde de oorlog.

De groep Nederlandse krijgsgevangenen met tussen hen Ten Bosch, is slechts kort in Nürnberg-Langwasser gebleven. Vanaf 1 augustus 1942 werd de groep in 3 transporten en in goederenwagons overgebracht naar Stalag 371 in Stanislau (het huidige Ivano-Frankivsk). Daar kwam de groep tussen 6 en 8 augustus aan.

Samen met Luitenant ter Zee 2e klasse Bartholomeus M.C. Braat en eerste luitenant Hermanus L. van der Tuuk werd tweede luitenant ten Bosch op 15 november 1942 afgevoerd naar Nederland en daar "ter beschikking gesteld van de Wehrmachtsbefehlhaber in den Niederlanden in Den Haag" (Nationaal Archief collectie 2.13.98 inventarisnummer 11, melding 12).

Van der Tuuk keerde in augustus 1943 terug naar Stalag 371 Stanislau en zou de oorlog als krijgsgevangene overleven.

Braat en Ten Bosch waren minder fortuinlijk, zij werden op 20 juli 1943 geëxecuteerd op de Leusderheide.

Bron E. van der Most onderzoek in Nationaal Archief collectie 2.13.98 inv. 11