Na een succesvol verloop van zijn studie was Petrus ten Bosch, door zijn weigering de loyaliteitsverklaring te tekenen, genoodzaakt zijn activiteit naar andere terreinen te verplaatsen. Toen vele van zijn collega's in mei 1943 tot zijn ergernis naar Duitsland gingen, besloot hij zijn plannen om naar Engeland uit te wijken door te zetten. Op 16 mei 1943 vertrok hij met twee medestudenten naar België en Frankrijk. Geholpen door de Witte Brigade was de tocht tot Bordeaux succesvol. Daar werden zij op verraderlijke wijze door de Nederlandse consul ,,geholpen" en doorgezonden naar Daco en St. Jean Pied de Port, alwaar zij in de val liepen. Nu volgen 14 dagen in de gevangenis te Bordeaux, twee maanden opsluiting in een fort, en tenslotte overbrenging naar het doorgangskamp, in Compiëgne. Uit een beestenwagen van het transport naar Buchenwald ontsnapt en daarbij licht verwond, werden zij door verraad van een boer opnieuw gearresteerd, en overgebracht naar Saarbrücken. Vandaar in december 1943 met diphteritis naar Buchenwald. Hier doorliep Ten Bosch diverse commando's, kreeg longontsteking, werd daarmee op zwaar buitentransport geplaatst en kwam tenslotte met een dubbelzijdige long-t.b. op 5 april 1945 in het hospitaal. Hij mocht op 11 april de bevrijding door de Amerikanen nog beleven, doch stierf twee dagen later. Hij was drie en twintig jaar oud. Sluiten