Dominee Dirk Arie van den Bosch is, als de oorlog uitbreekt, predikant van de Julianakerk in de wijk Transvaal. Op verzoek van de uitgever Gebroeders Zomer en Keuning’s te Wageningen schrijft ds. van den Bosch een boekje. In november 1940 komt zijn boek uit met als titel: “666, het getal eens menschen”. Het verkoopsucces er van wordt zijn ondergang. De Duitsers beschouwen het als een aanval op Hitler en zoeken een aanleiding om de populaire predikant te kunnen oppakken. Het boekje is een doorlichting van de tijd in het licht van het evangelie van het boek Openbaring, hoofdstuk 13. Over “het beest”- verpersoonlijking van de doodsmacht.

Ds. van den Bosch schrijft: “Dat het beest uit de zee, nooit, nooit de overwinning zou behalen!” en: “Dat de Anti-Christ de laatste tijd tot volle ontwikkeling kwam en daarmee tot volle openbaring van zijn vreselijk karakter.”

Op 11 december 1940 wordt Van den Bosch thuis opgehaald door de bezetter en naar het Oranjehotel in Scheveningen gebracht. Op 28 oktober 1941 wordt de predikant op transport gezet naar kamp Amersfoort. Hij noemt het kamp zijn “laatste gemeente”. Zijn laatste – clandestiene - preek dateert van 15 februari 1942. Het thema is: “Lam Gods” ( Jezus Christus) Hij vraagt zich in de preek af: Of zijn tijdgenoten nog beseffen wat een “slachtoffer” is. De moderne mens is vervreemd van zichzelf, moet zijn kern weer terugvinden. Wij leven in 1942, zo zegt hij, ” In een Jaar des Heren. Een nieuwe tijdrekening werd ingeluid; de komst van het Lam Gods in deze wereld”. De wereld is niet van God los. ”Omdat wij zien op het Lam Gods, en daarop alleen, dat de zonden der wereld wegneemt. Halleluja!” Kort daarop, 20 maart 1942, sterft hij.

In verschillende Haagse kerken is een monument voor ds. van den Bosch opgericht: de Grote Kerk en de Duinzichtkerk. Het grootste monument is echter het boekje dat de nazi’s vreesden: “666, het getal eens menschen.”

ds. Jacob Korf Abdijkerk 4 mei 2012