De Tuva wordt op 23 december 1940 op haar ankerplaats in Ardmucknish Bay, nabij Oban (Schotland) aangevallen door Duitse Heinkel 111 bommenwerpers. Zeven bemanningsleden komen om bij de aanval. Zes slachtoffers (waaronder olieman Braak) worden later begraven op het Britse Ereveld Mill Hill bij Londen (VK), één slachtoffer blijft vermist. Het schip wordt gerepareerd en weer in de vaart gebracht. Op 23 september 1941 vertrekt de Tuva (kapitein Arie van Duin) vanuit Reykjavik (IJsland) met konvooi ON-19A naar Tampa (Florida, USA) in ballast. Ruim een week later, midden op de Atlantische oceaan, wordt het konvooi gedetecteerd door de Duitse onderzeeboot U-575 (Kapitän leutnant Günther Heydemann). In de ochtend van 2 oktober vuurt de onderzeeboot drie torpedo’s af op drie verschillende schepen in het konvooi. De U-575 meldt twee ontploffingen op een schip en één ontploffing op een ander schip. Maar alleen de Tuva wordt geraakt, aan bakboordzijde. Na korte tijd breekt het schip in twee delen en zinkt. De bemanning verlaat het schip in twee reddingboten en op twee vlotten. Eén man raakt beklemd in de wrakstukken en kan niet op tijd worden bevrijd. Alle andere overlevenden worden na een uur aan boord genomen door de Canadese destroyer HMCS St. Croix (I 81). Sluiten