George Eugenie Theodore Brandon

Het vrachtschip GAROET van de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd verlaat Marmagoa (India) voor een reis naar Durban (Zuid Afrika) op 11 juni 1944. Het schip heeft 99 opvarenden, waaronder negen Britse schutters, en is bewapend met een 4 inch dek kanon, een 40 mm afweergeschut en zes 20 mm machinegeweren. Na acht dagen op zee wordt de Garoet gedetecteerd door de Duitse onderzeeboot U-181 (Fregatten kapitän Kurt Freiwald). Die vuurt twee torpedo’s af op het nietsvermoedende schip. Om 22.55 uur wordt de Garoet getroffen aan bakboord zijde in Ruim II en in het achterschip. Het schip begint direct te zinken en maakt het onmogelijk om de reddingboten goed af te vieren. Na twee minuten zinkt de Garoet weg, twee reddingboten met zich mee nemend. Slechts een handvol overlevenden weet twee van de vlotten te bereiken. De onderzeeboot komt kort daarop boven water en probeert de overlevenden te ondervragen, maar zonder succes. Kort daarna verdwijnt de U-181 in de nacht. Bij daglicht wordt gezocht naar andere overlevenden, maar die worden niet gevonden. Bij de aanval blijken 89 opvarenden te zijn omgekomen, waaronder matroos George Eugenie Theodore Brandon. De twee vlotten verdelen de inzittenden tot vijf in elk vlot en blijven initieel bij elkaar. De zee wordt echter ruw en ze moeten uiteindelijk elkaar loslaten en drijven van elkaar weg. Tien dagen later, op 30 juni, wordt een vlot gevonden door het Britse vrachtschip NIRVANA, die de vijf overlevenden later in Durban aan land brengt. Op 4 juli wordt het andere vlot gevonden door de Britse DALDORCH en worden de vijf mannen op Mauritius afgezet op 9 juli. Sluiten