Zomaar een naam , op een hagelwit kruis. Zomaar een naam, waar hoorde jij thuis.Wie was jou moeder, wanneer zag jij het licht. Zo klein en zo alleen, zoals jij daar nu ligt.Alleen bekend is de dag, waarop jouw ogen zich sloten. Jij was maar een kind, door het leven verstoten.Is is er dan niemand, die aan jou denkt. Toch is er iemand, die jou een bloemetje schenkt.Rust zacht. Sluiten