Cornelis Johannes Groenen

Cees Groenen is aan de gevolgen van een tragisch gevechtsincident in het voormalige Nederlands-Indië overleden. Tijdens een militair treffen met een groep Indonesische vrijheidsstrijders in de omgeving van Djokjakarta werd Cees getroffen door een projectiel van een van zijn makkers. Zwaargewond en verlamd werd hij naar een ziekenhuis in Djokjakarta overgebracht. Omdat men daar niet over voldoende medisch gespecialiseerd personeel en behandelingsapparatuur beschikte, werd hij overgebracht naar het Centraal Militair Hospitaal in Den Haag. Ondanks alle goede zorgen bezweek hij daar uiteindelijk, bijna een maand voor zijn tweeëntwintigste verjaardag.

Cees was de zoon van het rooms-katholieke echtpaar Franciscus Hendrikus Groenen en Cornelia Verweij. Het gezin telde verder nog zes kinderen, drie jongens en drie meisjes. Zijn vader had een vee-en fruitteeltbedrijf. Na het doorlopen van de lagere school ging Cees werken in vaders bedrijf. Hij stond in Houten en omgeving bekend als een vriendelijke, aardige en bescheiden jongeman, die met iedereen goed kon opschieten. Net zo als veel anderen van zijn leeftijd moest hij zijn militaire dienstplicht vervullen. Hij werd onder registratienummer 271025148 ingedeeld bij het 5e bataljon van het Regiment Stoottroepen en vertrok met de 2e compagnie van dit onderdeel op 5 november 1947 met het stoomschip 'Volendam' naar Nederlands-Indië. Tijdens de Tweede Politionele Actie, in december 1948, kwam soldaat eerste klas Cees terecht in het onrustige en gevaarlijke gebied rondom Djokjakarta. Daar deed zich ook het noodlottige vuurwapenongeval voor in de verwarring van de strijd.

Groot was het verdriet in Houten. Het medeleven met de familie Groenen was algemeen. Dat kwam vooral tot uitdrukking bij de begrafenis met militaire eer op de plaatselijke rooms-katholieke begraafplaats op 20 september 1949. Op zijn bidprentje staat onder andere: 'Treur niet, verheug u naarmate ge deel hebt aan het lijden van Christus' en 'Eeuwige rust is beter dan voortdurend leed.' In die uitspraken konden de nabestaanden zich vinden.

Ter nagedachtenis is zijn naam aangebracht op het monument voor de Stoottroepers in Beneden-Leeuwen en op de zuilen van het Nationaal Indië-monument in Roermond. De stoffelijke resten van Cees Groenen zijn later overgebracht naar het ereveld in Loenen, vak A nr 501.