Sergeant 1 Willo Martens maakte sinds 24 mei 1993 deel uit van een bataljon, dat gelegerd was in Duravar in Kroatië. Hij was een zeer ervaren zendamateur en in dienst kon hij van deze hobby bij de verbindingsdienst zijn beroep maken. Als specialist telecommunicatie had hij een spilfunctie, want verbindingen waren belangrijk in de chaotische situatie van de burgeroorlog.

Op 10 oktober 1993 om 12.45 uur reed hij vanuit het hoofdkwartier Sector West in een terreinwagen in de richting van Pakrac, samen met twee collega’s: majoor F.L. van Baal en sergeant J.H. Weerensteijn. Ze gingen een antenne-opstelling bekijken. Martens zat achterin, het was geen bijzondere of gevaarlijke onderneming.

Om 17.15 werd een controlepost gewaarschuwd dat er een explosie was geweest. Een reddingspatrouille in een jeep trof een halve kilometer verder een uitgeputte en gewonde majoor van Baal. Hij kon niet meer uitbrengen dan één dode, één gewonde en ikzelf. De patrouille reed verder, gegidst door iemand van de plaatselijke bevolking. Opeens waarschuwde deze voor mijnen en liep terug. Een deel van de patrouille ging lopend verder, voor de langzaam rijdende jeep uit. Uiteindelijk zagen ze een afgerukt portier op de grond liggen. Even later hoorde ze een zwakke stem van een gewonde. Er werd voor hem een ambulance opgeroepen. Twee man van de reddingspatrouille liepen behoedzaam naar de resten van de terreinwagen om het lichaam van Willo Martens te bergen.

Een opruimingsploeg vond in de directe omgeving nog zeven mijnen. Ze bleken er al twee jaar te liggen….

Willo Martens ligt begraven op het ereveld Loenen, vak A, nr. 839

Sluiten