EINDHOVEN - Ze hebben Jan nooit gekend, maar het is een belangrijke dag voor de familie van Jan Linssen. De militair is gestorven ten tijde van de oorlog in Nederlands-Indië. Eindelijk ligt hij begraven waar het hoort: Nationaal Ereveld Loenen.

Op 27 mei 1946 kwam Jan Linssen op als dienstplichtige en werd ingedeeld bij het Regiment Veldartillerie. "Mijn oom heeft er zelf niet voor gekozen om in dienst te gaan. Hij begeleidde het Rode Kruis en toen ging het mis", zo vertelt Marti de Brouwer. Hij werd maar vierentwintig jaar oud. De familie is blij dat hij na al die jaren donderdag eindelijk geëerd wordt met een plek op de erebegraafplaats.

Het Nationaal Ereveld Loenen is geen gewone begraafplaats. Het is de laatste rustplaats van bijna vierduizend Nederlandse oorlogsslachtoffers: militairen, maar verzetsstrijders, politieke gevangenen en 'gewone' burgers. Op dit veld liggen slachtoffers van alle oorlogen en vredesmissies waarbij Nederland sinds 1940 betrokken was.

Het is 1945. Nederland is net bevrijd en moet zich nog herstellen van de oorlog als Jan Linssen als dienstplichtig soldaat van de lichting 1945 wordt ingeschreven. Zijn bestaan als militair begint écht op 27 mei 1946 als hij opkomt voor zijn eerste oefening bij het 2e Regt Veldartillerie. Na enkele maanden is zijn opleiding afgerond en vertrekt hij op 8 oktober aan boord van het m.s. Bloemfontein naar het toenmalige Nederlands-Indië. De eerste weken in Batavia brengen ze door met patrouilles en wachtdiensten in en om de stad.

Na een periode van rust gaat het op 26 januari 1949 helemaal mis voor Jan Linssen. Die dag wordt hij met enkele kameraden ingedeeld als bewaking van een Rode Kruis-team. Het voertuig rijdt vlakbij Soekaboemi, een stad in de provincie West-Java, op een mijn. Direct daarop wordt de groep hevig beschoten. Jan krijgt een kogel in de borst en is ook gewond aan zijn ruggengraat, mogelijk als gevolg van de ontplofte mijn.

De militair wordt overgebracht naar het hospitaal, maar het is al snel duidelijk dat zijn verwondingen heel ernstig zijn. Hij wordt daar bezocht door mevrouw Mans Spoor-Dijkema, echtgenote van generaal Spoor, commandant van de troepen in Indonesië. Zij verzorgde dagelijks een radioprogramma waarin ze het thuisfront in Nederland vertelde over het wel en wee van de strijdkrachten én persoonlijke boodschappen overbracht. Zij heeft zich heel erg ingezet om de repatriëring van Jan mogelijk te maken.

Op 23 maart 1949 is het eindelijk zo ver en vertrekt Jan per vliegtuig naar huis. Pas op 28 maart komt hij in Nederland aan en wordt overgebracht naar het Centraal Militair Hospitaal in, toen nog, in Den Haag, waar het in 1812 in opdracht van Napoleon werd gebouwd. Maar zijn verwondingen zijn zo ernstig dat herstel niet meer mogelijk is. Uiteindelijk overlijdt korporaal Jan Linssen, 24 jaar oud, op 23 september 1949.

Marti de Brouwer zijn oom had eigenlijk al niet meer in Indonesië moeten zijn. "Hij zou uitgezonden worden voor de duur van twee jaar maar dat werd verlengd, op het verkeerde tijdstip en op de verkeerde plaats." Daardoor heeft Jan Linssen dus het hoogste offer gebracht. "Vandaag de dag zien mensen gelukkig weer het belang in van onze vrijheid, nadat we het eigenlijk allemaal als vanzelfsprekend beschouwden. Zo heeft mijn neefje Nick van zeven jaar oud, een spreekbeurt gehouden over het herbegraven van zijn achter-oom. Geweldig."

Geschreven door Linda Koppejan