Beste Bert van Boxtel,Op mijn wandeling van Born naar Urmond heb ik afgelopen week stil gestaan bij het graf van uw zoon Bart van Boxtel. Daarna ben ik het verhaal erachter gaan lezen en kwam ik ook op deze site terecht waar ik uw ontroerende herinneringen en vragen las. Ik wil u heel veel sterkte wensen met dit zware verlies en mijn respect betuigen voor het offer dat Bart gebracht heeft.Met vriendelijke groet,Eelco Baks Sluiten

Hey Bart. Alles goed daarboven? In deze tijd van thuiszitten, ging ik door wat foto’s heen van de jaren op het College in Sittard. Jij was een jaar ouder, we behoorden tot onze andere subculturen (jij was de ‘gabber’ en ik de ‘skater’) en hadden een totaal andere kijk op de wereld, maar jij was voor mij een van de smaakmakers in mijn examenjaren. We hadden daarnaast zo goed als bijna hetzelfde vakkenpakket. In de pauzes stonden we altijd met dezelfde groep samen buiten iedereen voor de gek te houden. Die jaren hebben voor mij altijd een speciale betekenis gehad omdat ik daarin rust vond, die ik thuis nooit had. Ik heb je sinds die tijd nog op een blauwe maandag in Sittard gezien, maar kreeg het bericht van jouw tragische overlijden toen ik al in het buitenland woonde door via vrienden. Maar vrees niet, je komt altijd weer uitgebreid terug in verhalen over school en die herinneringen duren voort. Ik heb geen idee wie dit allemaal leest, maar het is voor mij even een momentje om terug te kijken. Groet, Davy Sluiten

Ben je ook jarig in de HemelSamen met een paar maten die jou ook moesten achterlaten Heb ik wel wat vragen die opkomen..... bij vlagenHebben die geestjes nou ook leuke feestjes? En lopen engelen in lingerie met achtergrondmelodie Is 'r in die andere dimensie bijvoorbeeld ook après-ski?Terwijl wij hier elkaar troosten lopen ze daar misschien te toastenEn hoe zit 't met dat ' verder leven ' Of voelen ze zich Daar boven verheven?Allemaal vragen........ we gaan maar weer naar huis Sluiten

een verslag over zijn activiteiten bij 'zijn' voetbalvereniging Urmondia Met dank aan de schrijver!Voorop in de strijdGewapend met een grenzeloos doorzettingsvermogen, een keihard schot en een neusje voor de goal, was Bart een speler die in menige wedstrijd het verschil maakte. Zijn mentale kracht was zijn voornaamste kwaliteit – de inspiratie die hij uitstraalde, de inspiratie die anderen deed volgen in de strijd.Bart heette nog Bartje en was 5 jaar oud toen hij zijn eerste bal voor Urmondia trapte. Onder leiding van 2 trainsters, Diny Govers en Bep Bakker, wist hij als F-speler al snel het net te vinden. Zijn medespelers waren zijn beste vrienden. o.a. Vernon Mingels, Robbie Gelissen, Ramon Bakker en Björn de Klein. Na afloop van de wedstrijd trokken ze gezamelijk naar de handbalveldjes bij de molen en voetbalden nog vele uren verder.Het bleek een talentvolle lichting en in de A-jeugd bekroonde het vriendenteam van Bart hun tijd in de jeugd met het kampioenschap. “If you are good enough, you are old enough”, zo luidt een bekende Engelse voetbalspreuk. “Als je goed genoeg bent, dan ben je oud genoeg”. Dat gold zeker voor Bartje. Als B-speler was hij al behoorlijk potig; Bartje werd Bart en hij was erg goed.Al op 15-jarige leeftijd speelde Bart mee bij de senioren; in het begin bij de lagere elftallen. Zo pakte Bart in april 1993 zijn eerste prijs bij de senioren. Op de zondag dat het legendarische Dream Team (Urmondia 4) het kampioenschap binnen kon halen, moest keeper Math Waber wegens andere verplichtingen verstek laten gaan. Bart, toen al een veelzijdig sportman, werd gestrikt om in het doel plaats te nemen en zo werd hij het met afstand jongste lid van het Dream Team, om vervolgens vol overgave aan te schuiven aan de feestdis van de kampioenen.Maar het duurde niet lang voordat Bart in het 1e elftal mocht aantreden. In het seizoen ‘93/’94 debuteerde de 16-jarige Bart in Urmondia 1 en in de met 3-5 gewonnen uitwedstrijd tegen SC Leeuwen scoorde hij zijn 1e doelpunt voor U1. Het waren drukke tijden. Op zaterdagmiddag gaf hij zijn volle 100% met zijn vrienden in de A-jeugd, ‘s avonds tijdens het stappen met diezelfde vrienden gaf hij wederom zijn volle 100% en kwam hij meestal als laatste “van het veld”, en op zondag haalden zijn vrienden hem op tijd uit zijn nest want Urmondia 1 had hem hard nodig. Het waren sportieve kwakkeljaren voor Urmondia 1, maar daar kon de jeugdige Bart ook niet veel aan veranderen.In het seizoen ’96/’97 ging de nieuwe trainer Gerrit Koenders aan een nieuw en verjongd elftal bouwen. Een hele partij tieners werd overgeheveld naar Urmondia 1. Bart vond dit geweldig, zijn vrienden, zijn team, samen op zondagmiddag, in het belang van Urmondia de beuk d’r in! Aan de hand van een paar routiniers vonden de jonge honden al snel hun weg en werden de prestaties beter en beter. In het seizoen ‘97/’98 leidde dit tot Bart zijn sportieve hoogtepunt. Urmondia 1 werd voor het eerst sinds 27 jaar weer eens kampioen. Bart had een belangrijk aandeel in het succes. Op momenten dat het team het moeilijk had, was het Bart die met een doelpunt de wedstrijd draaide, zoals tegen Heksenberg, waarin hij U1 twee keer op voorsprong zette voordat Mark Demandt uiteindelijk de allesbeslissende 3-1 scoorde.Bart was een veelzijdige goalgetter; hij maakte zijn doelpunten op alle mogelijke manieren. Maar zijn handelsmerk was toch wel de lange rush vanaf 15-20 meter over de middellijn, in volle galop achter een diepe bal van Peter Quaedvlieg aan. De laatste 2 verdedigers werden op onnavolgbare wijze gepasseerd danwel uitgeschakeld; want als Bart er niet rechts langs kwam en ook niet links, dan liep hij dwars door zijn tegenstander heen. Vervolgens verwachtte iedereen dat hij de bal met keeper en al door het net heen zou rammen, maar op die momenten toonde hij zijn koelbloedigheid en tikte hij de bal rustig, op lepe wijze langs de uit zijn doel stormende keeper. Omdat Bart aan de lopende band scoorde waren er natuurlijk vele ogen op hem gericht, ook van buiten Urmondia. In die jaren werd Bart regelmatig benaderd om de overstap naar een andere club te maken, maar steeds hield hij de boot af. Hij bleef Urmondia trouw.In het voorjaar van 1998 nam Bart de belangrijkste beslissing in zijn leven. Hij ging in opleiding bij de Luchtmobiele Brigade en dit betekende dat hij naar oorlogsgebied zou worden uitgezonden. In juli ’98 zag Urmondia de 21-jarige Bart met lede ogen vertrekken; maar ook met trots en respect voor het feit dat hij zich met gevaar voor eigen leven ging inzetten voor de vrede en vrijheid van anderen. Bart ging naar Bosnië en Kosovo, naar Irak en Afghanistan. Maar Urmondia kon hij nooit vergeten. Telkens als hij op verlof in Nederland was, dan meldde hij zich met zijn sloffen maat 47 in de hand bij Urmondia. En telkens weer werd hij opgesteld, met of zonder training, in het belang van de club. In 2001 speelde hij zijn laatste wedstrijd voor Urmondia 1, tegen Slekker Boys. Uitslag 1-1. Doelpunt Bart.Op 26 juli 2006 kwam Bart om het leven tijdens een missie in Afghanistan. De klap kwam overal gigantisch hard aan. Urmondia was geschokt als nooit tevoren. Op zaterdag 5 augustus werd Bart in Urmond begraven. Tijdens de herdenkingsdienst en de daaropvolgende rouwstoet brachten ruim duizend aanwezigen een indrukwekkende laatste groet aan de legendarische spits van Urmondia.Zij die het voorrecht hadden om Bart te zien spelen, zullen hem voor altijd beschouwen als een van de besten die ooit het blauw-wit van Urmondia gedragen hebben, zonder dat zij ooit hebben kunnen zien, hoe goed hij had kunnen worden …. Bart van Boxtel …. een echte Urmondiaan …. een vriend voor het leven ….een held …. een legende.BRON: vriend van Bart site v.v. Urmondia Sluiten

mei 2006 Op vliegveld Eindhoven voelde het al niet echt goed deze laatste uitzending.... die afscheidsgroet Bartje, in de bloei van zijn jonge leven met zijn boek, dat nog niet geheel was beschrevende dag dat......het was in Nederland stralend weer Het weer van woensdag 26 juli 2006 Zwakke wind uit het noorden. De hardste windstoot had een snelheid van 8 m/s. Een zomerse dag met gemiddelde temperatuur van 25.8 C en een gevoelstemperatuur van 27.5 C. De minimum temperatuur was 18.8 C en de maximum temperatuur 32.7 C. De zon scheen 11,6 uur. Er viel geen neerslag. Het was een vrijwel onbewolkte dagHet defensie-bericht, 's avonds, dat zijn heli werd vermist met aan boord ook zijn collega Jan van Twist Die dag..... ik weet nog wat ik heb gedaan alles blijft me bij. Vanaf 't opstaan tot 't niet naar bed gaannacht van 26 op 27 juli.... Er volgde een bange zomernacht en op vreselijk slecht nieuws werd gewacht.... Op teletekst lees ik bij dageraad het nieuwsbericht ik bel......in paniek, en wordt door hun redactie ingelichtEen mevrouw gaat mij nu definitief confronteren..... en ze zegt geschrokken "ik moet u bij deze condoleren" Bartje dood....? En ik kon niet helpen? ...Ik was er niet toen hij overleed toen God onverwacht voor hem Zijn Hemel opendeedVeel steun, Defensie, familie, vrienden, collega's, een heftige week Bart wordt opgehaald, een moment waar ik naar uitkeek Inmiddels is het toch al twaalf jaar geleden en geef ik het leven een duim; ik ben tevredenBart heeft nu hier zijn eigen hoekje met wat dingetjes, foto's, een boekje voor mij bestaat het leven uit "voor-en-na-Bart" voor ...... en dan.... het beeld op zwarten na.....hierbij goed geholpen door iedereen bij Defensie kanjers, met hun immer aanwezige attentie er kwam een nieuwe start, niet alleen voor mij, maar ergens.............. ook voor Bart * Sluiten

30 januari 1977, Maastricht ….ziekenhuis in die vroege ochtend, hmmm...het was niet pluis een nieuwe wereldburger van ruim 5000 gram die zich wel aankondigde maar toch niet kwamhij wilde niet komen met zijn snuit maar wel liggend in een zogenaamde stuit onze eerste, en meteen een zwaargewicht zag moeizaam, maar kerngezond, het levenslichtVoor zijn moeder was het super zwaar maar met hulp van de dokter met zijn schaar was er op het nippertje toch een start van een heel leuk kereltje, genaamd BartBart kwam heftig uit zijn warme winterstalling officieel heet zoiets een zware bevalling de ervaren arts, en staande voor zijn pensioen, noemde de naakte boreling met trots ‘mijn kampioen’geboren als een zogenaamd zondagskind zat het leven Bart mee, altijd goedgezind bij zijn club Urmondia al erg vroeg actief want voetballen was zijn passie. Zo sportief !maar ook in de pubertijd nogal veel stappen en met zijn voetbalvriendjes balletjes trappen alles afgewisseld met veel potten bier ging hij in Urmond wekelijks aan de zwierBartje bleek een ware levensgenieter met af en toe ook wat gesodemieter en gedurende zijn puberjaren verschenen bij mij wat grijze hareneenmaal de pubertijd op zijn end groeide Bart uit tot een echte vent bij Defensie fier op zijn eerste loonstaat een opleiding, zijn rang, een echte soldaatmaar ergens in Afghanistan…. hoog in de lucht ‘t leek een gewone simpele helicoptervlucht…. in dat vreemde, en verafgelegen land reikte God aan ‘mijn kampioen’, en nu gekleed in legergroen, 29 jaar oud, Zijn handBart +26 juli 2006 Sluiten