Neeltje Andeweg-de Boer was mij oma, die ik helaas nooit gekend heb, maar naar wie ik wel ben vernoemd. Zij stierf in de meidagen van 1940 op de operatietafel van het Coolsingel- ziekenhuis tijdens een keizersnede bij haar 14e zwangerschap. Zij was pas 39 jaar en lag in het mortuarium, toen dat een voltreffer kreeg bij het bombardement van Rotterdam. Zo is zij in het graf van de burgerslachtoffers belandt, maar feitelijk zelf geen direct slachtoffer. De baby was dood, maar wat er met het lichaampje is gebeurd, is ons als familie niet bekend. Mijn oma woonde op Zuid en min opa bleef daar in Vreewijk achter met 9 kinderen, waarvan de jongste twee en de oudste zestien jaar oud was. Een moeilijke tijd brak aan voor het gezin in de oorlog. Moeder, spil van het gezin, weg en de harde tijden van een oorlog. Mijn vader was toen elf jaar en wist dat hij zijn eerste dochter naar zijn moeder wilde vernoemen. Ik ben trots op die naam. Groeten van Neeltje Andeweg Sluiten