Willem van den Brink werd geboren op 28 januari 1917 in Purmerend, de stad waar hij een groot deel van zijn leven woonde. De militaire dienst bracht hem naar Utrecht, waar hij Johanna van Aalst leerde kennen. Met haar trouwde hij op 24 april 1940, na de geboorte van hun eerste dochter, Gré van den Brink.

Willem van den Brink verdiende de kost als chauffeur bij Van Bekkum, een vrachtwagen- en transportonderneming. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog sloot hij zich aan bij het verzet. Met enige regelmaat kwamen de leden van het verzet in Purmerend bij elkaar in een boerderij aan de Kanaaldijk.

Johanna was officieel geen lid van het verzet, maar verleende wel allerlei ondersteunende hand- en spandiensten. Verraad leidde uiteindelijk tot de arrestatie van Willem van den Brink en zijn companen. Met een vrachtwagen werd Willem, nota bene voor de ogen van zijn vrouw en 5-jarige dochter, door de Duitsers afgevoerd naar het Huis van Bewaring in Amsterdam.

Niet veel later en ruim een maand voor de geboorte van zijn tweede dochter, Wil van den Brink, is Willem van den Brink op 8 maart 1945 gefusilleerd op de Amsteldijk in Amsterdam. De naaste familie heeft nog getracht de verrader(s) op te sporen, maar onder dreiging van een kogelbrief is daar uiteindelijk vanaf gezien.

Willem van den Brink is samen met 52 andere verzetsstrijders in Amsterdam gefusilleerd als represaille voor de mislukte aanslag op SS-Befehlshaber Hanss Albin Rauter bij de Woeste Hoeve in de nacht van 6 op 7 maart 1945. Na de fusillade is Willem van den Brink in een massagraf in Overveen begraven. Na de oorlog is hij, samen met zijn companen, eervol herbegraven op de Nieuwe Algemene Begraafplaats in Purmerend.

Sluiten