Op zaterdagavond 3 april 1943 te 19.58 uur, steeg de bommenwerper, behorende tot het R(C)AF No. 405 (Vancouver) Squadron, op van haar basis RAF Leeming, gelegen in het graafschap Yorkshire, Engeland.

Zij behoorde tot een aanvalsformatie van 348 vliegtuigen die als doel had de stad Essen, gelegen in het Roergebied. De stad was voor de derde keer binnen een maand het doelwit van de RAF vanwege de aldaar gelegen Krupps staal- en wapenfabrieken. Naast de navigator John D. White bestond de bemanning uit:

Piloot Warrant Officer II (Adj.o.o. 2e klasse) William James “Bill” McAlpine (RCAF)
Boordwerktuig-
kundige Sergeant Howard John McQueen (RCAF)
Bommenrichter Flight Lieutenant (Kapitein) Floyd Edward Luxford (RCAF)
Radiotelegrafist/
schutter Warrant Officer (Adj.o.o.) Joseph Walter Halikowski (RCAF)
Rugkoepel- schutter Pilot Officer (2e Luitenant) Ernest Bradley (RCAF)
Staartschutter Flight Lieutenant (Kapitein) Wilfried Lawrence Murphy (RCAF)

Na het opstijgen werd hoogte gewonnen en passeerde de bommenwerper de Engelse kust op een hoogte van15.000 voet (5000 meter). Het was een donkere, wolkeloze nacht met een gemiddelde zichtbaarheid wat uitstekende condities opleverde voor de Duitse Nachtjagd.

Reeds boven Nederland werd de Halifax LQ-V omstreeks 23:00 uur op een hoogte van 5200 meter onderschept door de Duitse nachtjager Major Werner Streib die met zijn Messerschmitt Bf-110 G-4, code G9-DB, ingedeeld bij Stab I./NJG1, was opgestegen van het Fliegerhorst Venlo-Herungen. Schuin onder de bommenwerper vliegend opende Majoor Streib het vuur met zijn twee schuin naar boven gerichte 20mm kanonnen. De Halifax LQ-V werd getroffen in beide vleugeltanks waardoor beide vleugels vlam vatten en de bommenwerper brandend naar beneden stortte.

De bommenwerper stortte omstreeks 23:20 uur neer bij boerderij De Lijnbraak en het station nabij het dorp Vierlingsbeek. In het wrak lag nog de bomlading die bij de inslag niet ontplofte maar de ongeveer 70 brandbommen kwamen terecht rondom het wrak en nabij de nabij gelegen spoorlijn.

Zowel de rugkoepelschutter Bradley als de staartschutter Murphy slaagden er in om uit de brandende bommenwerper te springen en landden met hun parachute ongedeerd op de grond. Zij werden echter vrijwel direct krijgsgevangen genomen maar overleefden beiden de oorlog.

De overige vijf bemanningsleden kwamen om tijdens de crash in hun bommenwerper.
Aanvankelijk werden zij allen begraven op de begraafplaats Woensel te Eindhoven.
In de herfst van 1945 werden zij herbegraven op de Canadese begraafplaats Groesbeek in de graven XVI F 7-10 en XVI F 13.