Eric George Bass

In de avond van 12 mei 1943 bereidde de bemanning van Eric zich voor op hun volgende operationele missie. Voor Eric werd dit de vierde misse en de derde die hij met zijn bemanning vloog. Tijdens de briefing werd het doel bekend, Duisburg, de stad welke Eric eerder op 26 april onder toeziend oog van zijn Wing-Commander ook had gebombardeerd.Die nacht, 13 mei 1943, omstreeks 00:49 uur, steeg Eric en zijn bemanning met hun Short Stirling Mk.1, serienummer EF357 en code OJ-V, op vanaf de vliegbasis RAF Lakenheath. Na het uitvoeren van het bombardement raakten zij het contact kwijt met hun formatie en moesten daardoor alleen terug naar Engeland vliegen. Eric besloot rechtstreeks naar Engeland te vliegen en niet via een omweg over het relatief veilige Egmond aan Zee.Het rechtstreeks aanvliegen op Engeland bracht de bommenwerper daardoor wel boven de in het Duits-Nederlandse grensgebied gelegen nachtjagerbasis Venlo en verderop in de buurt van het zwaar met luchtafweer verdedigde Rotterdam. Een voordeel hiervan was dat veel Duitse nachtjagers zich niet waagden in een gebied waar veel Duits luchtafweergeschut stond omdat dit ook op hen vuurde.Helaas werd de bommenwerper boven Rotterdam-Kralingen op 4000 meter hoogte onderschept door een nachtjager van 2./NJG1 van Fliegerhorst Venlo, gevlogen door Hans-Dieter Frank. Omstreeks 03:39 uur schoot Frank de bommenwerper in brand waarna deze neerstortte in een parkje aan de Nieuwe Croosewijkseweg/Boezemlaan waarbij de omliggende woningen vermoedelijk door het moedig optreden van Eric, gespaard bleven. Eric en zijn bemanning verloren hierbij het leven. Sluiten

Eric George Bass werd geboren op 17 augustus 1920 in Forrest Gate, Essex, VK. Hij was de zoon van George en Florence Bass en groeide op in een gezin met een jongere zus, Betty. De familie woonde in Barkingside en Eric ging hier naar de Wanstead County High School. Eric was sportief en maakte deel uit van het cricketelftal van zijn school. Na het afronden van zijn opleiding was Eric werkzaam bij Barclays Bank in Ilford. Kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog overleed zijn vader.Het weerhield Eric er niet van om in zich in augustus 1940 aan te melden voor de Royal Air Force. Voor zijn vliegopleiding werd Eric naar Canada en de Verenigde Staten gestuurd. Hij maakte zijn eerste vlieguren aan de Spartan School of Aeronautics in Miami. In juni 1942 behaalde hij zijn 'wings' en keerde hij als piloot terug naar Engeland.Eric werd na terugkomst in het Verenigd Koninkrijk in oktober 1942 geplaatst in de No. 13 Course van No. 26 OTU (Operational Training Unit). Hier vormde Eric zijn eigen bemanning bestaande uit vijf bemanningsleden (2 boordschutters, telegrafist, bommenrichter en een navigator). Deze trainingseenheid vloog met de tweemotorige Vickers Wellington bommenwerper en was gestationeerd op de vliegbasis Buckinghamshire.Op 25 februari 1943 was de opleiding van Eric en zijn bemanning afgerond. Eric werd met zijn bemanning vervolgens overgeplaatst naar No. 1651 O.C.U. (Operational Conversion Unit) voor omscholing naar de eerste viermotorige bommenwerper van der R.A.F. de Short Stirling. Een dag later kreeg Eric hier zijn zevende bemanningslid toegewezen, Francis Salter die als boordwerktuig-kundige was opgeleid.In de periode van omscholing trouwde Eric in maart 1943 met Ivy George, die in de Women's Auxiliary Air Force diende. Ivy was op dat moment enkele weken zwanger.Op 4 april 1943 werd de volledige bemanning ingedeeld bij het operationele RAF. No. 149 (East India) squadron welk squadron vloog vanaf de vliegbasis RAF Lakenheath in het graafschap Suffolk. Kort na aankomst kreeg Eric en zijn bemanning rechtstreeks vanuit de fabriek in Rochester een gloednieuwe bommenwerper toegewezen. Dit was de Short Stirling Mk.1 met serienummer EF357 en code UJ-V. Helaas enkele dagen later kreeg Eric oogontsteking en werd daarvoor vervolgens op 14 april in het ziekenhuis opgenomen.Hierdoor werd de eerste operationele vlucht voor Eric en zijn bemanning uitgesteld. Na zijn ontslag uit het ziekenhuis diende Eric als piloot eerste enkele vluchten maken als copiloot om ervaring op te doen voor hij met zijn bemanning zelfstandige vluchten mocht maken.In de nacht van 20 op 21 april 1943 vloog hij zijn eerste bombardementsvlucht als copiloot. Het doel van de aanval waren de Heinkel fabrieken nabij het Noord-Duitse Rostock. Door hevige rookontwikkeling boven het doel kon Eric zijn doel niet waarnemen en werden de bommen met behulp van instrumenten afgeworpen. Door luchtafweer werden de romp en bakboordvleugel beschadigd. Desondanks keerden zij ongedeerd terug.in de nacht van 25 op 26 april 1943 volgde zijn twee operationele missie en de eerste van zijn volledige bemanning. Omdat hij slechts één vlucht had gemaakt als copiloot werd hij op deze vlucht vergezeld van wing-commander Graeme Harrison. Deze aanval werd voor het eerst uitgevoerd met meer dan 500 bommenwerpers. Het aanvalsdoel die nacht was Duisburg, gelegen in het Duitse Ruhrgebied. het doelgebied dat makkelijk vindbaar was, werd brandend achtergelaten waarna zij behouden terugkeerden.In de nacht van 4 op 5 mei 1943 vloog Eric zijn derde missie en nu met alleen zijn eigen bemanning. Het aanvalsdoel was Dortmund en werd door de heldere hemel gemakkelijk gevonden. Eric wist uit de schijnwerpers van de vele zoeklichten nabij het doel te blijven waarna alsnog met succes de bommen op het doel konden worden afgeworpen.Tijdens de terugvlucht werd omstreeks 01:36 door de staartschutter Evans gezien dat een Duitse nachtjager van achteren en van onderen de bommenwerper naderde voor een aanval. De staartschutter Evans opende hierop direct het vuur waarna Eric de bommenwerper in een kurketrekker beweging snel liet dalen. Hierop brak de Duitse nachtjager de aanval af en bereikten zij eindelijk alsnog veilig de thuisbasis. Sluiten