De jeugd van Rinus Boshuisen (87) is, zoals die van veel generatiegenoten, getekend door vijf oorlogsjaren. Soldatengraven zijn daardoor zijn passie geworden. Dat van de bij ’s-Gravenzande neergeschoten Schotse sergeant David Dickson adopteerde hij als betrof het zijn zoon.

Vrijwel zijn hele leven is de nu 87-jarige Rinus Boshuisen al gefascineerd geweest door de Tweede Wereldoorlog. Logisch, hij heeft deze van zijn achtste tot zijn dertiende levensjaar meegemaakt. ,,Welbewust, iedere dag. Ik heb ook de vliegtuigen zien vallen. Net als veel tijdgenoten ben ik getekend door de oorlog in mijn jonge leven.” In het laatste oorlogsjaar is hij als Amsterdams jochie met vele anderen in een rijnaak naar Groningen gevaren; om te ontkomen aan de Hongerwinter.

Daar waar anderen later alles wilden weten over invasiestranden, verzetsdaden of veldslagen kreeg Rinus steeds meer gerichte interesse in oorlogsgraven, omdat hij daar zo veel meer van leerde. ,,Daar staan soms korte, maar boeiende teksten op. Maar ook dat dat vrijwel allemaal jongens waren in de leeftijd van 20, 21 jaar. Wat zouden die nog een mooi leven gehad kunnen hebben.”

Dankzij die bijzondere ‘hobby’ veranderde zijn leven. Toen hij, alweer jaren terug, op de begraafplaats in zijn woonplaats Brielle was voor een wekelijks bezoek aan het graf van zijn vrouw, deed hij een bijzondere ontdekking. ,,Daar zag ik het graf van de RAF-sergeant David Dickson. Een oorlogsgraf, het enige op de begraafplaats, vlak bij de ingang. Ook nog eens, vermoedelijk door de Duitsers, verkeerd om geplaatst.” Sindsdien heeft hij dat graf als het ware geadopteerd, verzorgt hij het en plaatst er geregeld bloemen. ,,Hij lag daar zo eenzaam, dat was echt dramatisch.”

Maar Rinus wilde wel steeds meer over ‘zijn zoon’ weten. Onderzoeken bij archief en gemeente liepen stroef, leverden vrijwel niets op. Wel ontdekte hij vier jaar geleden dat onbekenden een houten kruisje (met de naam van de afzender Ian Dickson) bij het graf hadden geplaatst. Er moesten dus vrienden of familieleden van Dickson op bezoek zijn geweest. Ook nu liep een verdere speurtocht vast.

Dat veranderde afgelopen september, toen hij bij het graf weer een boodschap vond. Nu lag daar een visitekaartje van een zekere Ian, in een plastic zakje. Het bleek om een familielid van David, die in het Schotse Irvine woont, te gaan. De ontwikkelingen volgden daarop in sneltreinvaart. Zijn onbekende soldaat kwam als het ware tot leven, met een achtergrond, met familie.

De omgekomen soldaat David werd geboren op 28 maart 1923 in het Schotse stadje Tillicoultry, was ongetrouwd en had een jonger zusje Nancy. Zijn vader Archibald stierf toen David nog geen twee jaar was, zijn moeder Mary overleed op 26 april 1982 op 81-jarige leeftijd. Zoon David werkte al vroeg bij de Harland Engineering Company in Alloa, maar ging bij het uitbreken van de oorlog direct in militaire dienst.

Er ontstond ondertussen uitgebreid contact met Ian Dickson. Via hem heeft Rinus ook Rosemary, de dochter van Davids zus, leren kennen. Nog steeds wordt er geregeld gemaild.

Daaruit is het Boshuisen duidelijk geworden dat het vliegtuig waarin David zat een Lancaster bommenwerper was en dat hij daar de technicus van de bemanning was. Dat vliegtuig, mogelijk op de terugweg naar Engeland na een Duitse missie, is in 1944 voor de kust van ’s-Gravenzande door een Duitse nachtjager neergehaald.

Uit alle nieuwe gegevens heeft hij kunnen concluderen dat Dickson met zijn parachute uit het vliegtuig wist te ontkomen, te water raakte en verdronken is. Zijn lichaam is na enige dagen door een visser aan land gebracht. ,,Volstrekt onduidelijk is nog steeds welk schip dat was. En ook waarom hij uiteindelijk in Brielle is begraven.”

Ondanks zijn hoge leeftijd blijft Boshuisen zoeken. Inmiddels weet hij van een Brielse begraafplaatsbeheerder dat er in 2015 een klein groepje mensen, vermoedelijk uit ’s-Gravenzande, op bezoek is geweest bij het graf van David. Mogelijk is daar een persoon uit het vliegtuig bij geweest, of andere nabestaanden.