In de nacht van 30 op 31 mei 1942 werd een bombardement op Keulen uitgevoerd, de eerste van de z.g. '1000 bomber raids'. Om het magische getal van duizend bommenwerpers te kunnen bereiken, was de inzet van enkele honderden vliegtuigen van trainings- en opleidingseenheden nodig. Deze vliegtuigen moesten worden bemand met instructeurs en deels met leerling-vliegers, - navigators en - schutters. Er namen 1.047 vliegtuigen aan deel en de schade was enorm. 44 bommenwerpers keerden niet terug waarvan er 19 in ons land neerstortten.

Eén van die niet teruggekeerde bommenwerpers was de Wellington Mk 1 van Pilot Officer David Johnson die was ingedeeld bij de Central Gunnery School en aan dit bombardement moest deelnemen om het getal van duizend bommenwerpers te kunnen halen. David Johnson steeg op zaterdag 30 mei 1942 om 23.06 uur op van de basis Feltwell met een voor deze vlucht samengestelde bemanning.

Ze bombardeerden met succes hun doel, maar daarna ging het mis. Bij de terugvlucht volgde het toestel een tegenovergestelde koers dan was opgedragen. Een kompasstoring? Een foutieve aflezing van het kompas? Een misverstand tussen de bemanningsleden, die niet samen waren opgeleid en getraind? Na een tijd de verkeerde noordelijke koers gevlogen te hebben draaide de Wellington naar het Westen richting Engeland.

Een Duitse nachtjager van het type Messerschmitt 110, gevlogen door eerste-luitenant Helmut Woltersdorf, ontdekte de Wellington van David Johnson. Laag achter de Wellington vliegend zag Woltersdorf het vliegtuig duidelijk afsteken tegen de lucht en hij vuurde met zijn 4 boordkanonnen één lang salvo af; de kogels raakten de bakboordmotor en de brandstoftanks. De Wellington vloog vrijwel onmiddellijk in brand en verloor snel hoogte. De staartschutter zag als enige kans uit het toestel te springen. Het toestel sloeg in Klarenbeek te pletter in een weiland, waarbij de overige bemanningsleden omkwamen. Het was 02.25 uur op zondag 31 mei 1942. Uren later brandde het toestel nog.