Gerard is geboren op 15 april 1913 te Tilligte en was de oudste uit het gezin met 5 kinderen. Zijn vader was molenaar en er was tevens een kleine eenvoudige bakkerij aanwezig waar voornamelijk roggebrood en roggestoet werd gebakken. In 1926 stierf zijn vader Jan, Gerard was toen 13 jaar, Zijn moeder hertrouwde een jaar later met de molenaarsknecht. Dit klinkt nu een beetje vreemd, maar in die tijd was dat zeer gebruikelijk. De moeder van Gerard (mijn oma) bleef namelijk alleen achter met 5 kleine kinderen en er was geen kostwinner meer, maar er moest wel een bedrijf gerund worden. Vandaar dat er dan snel weer getrouwd werd, als de mogelijkheid zich voor deed. Maar ramspoed bleef de familie achtervolgen, want in 1929 stierf ook Gerards stiefvader en stond het gezin er weer allen voor. In dat jaar brak ook nog eens de grote crisis uit. Gerard werd nu, op 16 jarige leeftijd, de kostwinner van het gezin, waarvan de jongste nog maar rond de 7 jaar was, een grote verantwoordelijkheid voor iemand op die leeftijd. Een molenaar uit Ootmarsum assisteerde hem in het begin om het molenaarsvak volledig onder de knie te krijgen. Financieel hadden ze het in de crisisjaren erg zwaar, ze konden het amper redden. Rond 1933 moest Gerard in militaire dienst, wie toen het bedrijf draaiende hield is niet bekend, waarschijnlijk zijn jongere broer Hendrik. Mijn vader vertelde weleens dat Gerard de militaire dienst prachtig vond en dat hij graag beroepsmilitair had willen worden, maar de thuissituatie liet dit niet toe. Na zij diensttijd keerde hij weer huiswaarts en nam zijn oude beroep weer op. In 1939 werd Nederland gemobiliseerd, ook Gerard werd opgeroepen, hij werd gelegerd in Doesburg. Op 10 Mei 1940 brak de oorlog uit, Doesburg lag toen volgens mij aan de zogenaamde IJssellinie, deze linie was bedoeld om de vijand zolang mogelijk tegen te houden, het was echter niet de hoofd verdedigingslinie. Gerard zat toen in een kazemat met een aantal soldaten. Hij was van die groep de hoogste in rang (sergeant). Op een gegeven moment hebben ze zich over gegeven, volgens mij was de munitie op, maar ik durf dit niet met zekerheid te zeggen. Ze zijn met een witte vlag naar buiten gegaan. Gerard was tweede of derde in de rij, toen ze met de handen in de lucht, uit de kazemat kwamen. Toch werd hij ter plekke dood geschoten. Waaarom? We zullen het nooit weten. En wederom was de familie in diepe rouw gedompeld. Gerard werd in Doesburg begraven omdat er geen geld was om het stoffelijk overschot naar Tilligte te brengen. Zijn broer Hendrik, die elders als bakkersknecht in betrekking was, moest nu het bedrijf overnemen. Na de oorlog is de familie langzaam uit het diepe dal gekropen. Er is nog steeds een klein veevoederbedrijf, gerund door een neef, de bakkerij is er niet meer. De molen is in 1984 volledig herbouwd, nadat hij in de oorlog gedeeltelijk was afgebroken. Bron: André Brunninkhuis Sluiten