David Douglas Watterson

David Douglas “Doug” Watterson werd geboren op 7 september 1919 te Germiston, gelegen in de provincie Transvaal, thans provincie Gauteng in Zuid-Afrika.(Transvaal was van 1910 tot 1994 een provincie van Zuid-Afrika, waarna het werd opgedeeld in de provincie Gauteng, Limpopo, Mpumalanga en het oosten van Noordwest).Zijn vader was David Watterson, geboren op 5 november 1893 in Schotland en zijn moeder Annie May Funston, geboren op 29 mei 1892 te Ierland. Doug werd als enig kind geboren van beide ouders. Wel had hij nog twee half broers/zussen.Het gezin emigreerde naar Canada via Engeland. Op 7 sept 1926 (de 7e verjaardag van Doug), vertrok het gezin met de SS Nova Scotia van de Furness Line vanuit Liverpool in Engeland naar Halifax in Canada waar zij op 17 september 1926 aankwamen in de havan van Halifax, Nova Scotia, Canada. Hierna reisde het gezin door naar hun woning, 767 Windermere Road , Windsor, Ontario.Doug volgde hier de basisschool en volgde vervolgens zijn middelbare opleiding aan het Walkerville Collegiate Institute (W.C.I), gelegen in de Walkerville area van Windsor, Ontario.(Opm: De SS Nova Scotia werd in 1926 in de vaart genomen. Op 4 december 1942 werd dit schip voor de kust van Lourenco Marques (het huidige Maputo en sinds 1976 de hoofdstad van het zelfstandige Mozambique), getorpedeerd en tot zinken gebracht door een Duitse U-boot.)Op 30 september 1938 bezocht hij op 19 jarige leeftijd het Amerikaanse Detroit, Michigan, het toenmalige hart van de auto industrie. Hij was toen, of werd vervolgens accountant op de uitbetalingsafdeling van Ford Motors in Canada.In augustus 1941 nam hij dienst bij de Royal Canadian Air Force (RCAF) waar werd opgeleid tot piloot in de rang van Pilot Officer (2e Luitenant). Nadat hij zijn “wings” had behaald, volgde op 23 oktober 1942 te Brandon, provincie Manitoba, Canada, zijn vaste aanstelling. Zes maanden later werd hij bevorderd tot Flying Officer (1e Luitenant) waarna hij in mei 1943 overzee werd uitgezonden.Eind maart 1944 werd Doug geplaats bij het R.(C).A.F. 460 Squadron dat was gestationeerd op de Engelse vliegbasis Tholthorpe, gelegen in het graafschap North Yorkshire. De bijnaam van dit squadron was "Snowy Owl" (Sneeuwuil) en het motto was: "Pugnamus Finitum” (Latijns voor: "We vechten tot het Einde"). Op14 april 1944 trad hij in Engeland in het huwelijk met de verpleegster, Luitenant Margaret Joyce Traub uit Regina, Sasketchewan, Canada. Slechts anderhalve week later werd Doug als vermist opgegeven, vermoedelijk gesneuveld tijdens een luchtoperatie op 25 april 1944. Hij werd begraven op de Algemene Begraafplaats van het Gelderse Zuilichem op Rij 1, gezamenlijk graf 1-3. Sluiten

Op de avond van 24 april 1944, te 21:35 uur, stijgt de Halifax Mk.III, serial MZ503, code PT-L, van het R.(C).A.F. 420 Squadron, op van de RAF basis Tholthorpe, gelegen in het graafschap North Yorkshire, VK. De bijnaam van dit squadron was "Snowy Owl" (Sneeuwuil) en het motto was: "Pugnamus Finitum,. (Latijns voor: "We Fight To The Finish".De piloot van de bommenwerper is F/O. (1e Lt.) Doug Watterson. De missie die nacht gaat naar de stad Karlsruhe. Niet minder dan 637 vliegtuigen, 369 Lancasters, 259 Halifax’s en 9 Mosquito’s van allerlei onderdelen zijn die vroege ochtend voor deze aanval aangewezen.Bewolking boven het doel, alsmede een sterke wind, drijft de Pathfinder’s te ver naar het noorden, zodat de aanval eigenlijk mislukt zoals later blijkt. Het noordelijk deel van Karlsruhe wordt wel schade toegebracht, maar de meeste bommen vallen echter buiten de stad.De eerste run over het doel wordt afgebroken en ze moeten rondgaan voor een tweede aanval. Ditmaal zijn ze succesvol, maar tijdens het wegdraaien wordt het vliegtuig getroffen door stukken van een andere bommenwerper die op grotere hoogte vliegt. Een deel van de neus is kapot en de bommenrichter raakt hierbij gewond. Een stormachtige wind komt het toestel in en binnen luttele seconden waait alles wat los is door het vliegtuig. Plotseling is alles in het vliegtuig ondersteboven. Niet alleen de wind is een probleem, want op de hoogte waarop ze vliegen is de temperatuur ver beneden het vriespunt.Het duurt even voordat Doug Watterson de bommenwerper weer onder controle heeft en ze weer op de juiste koers zijn. Maar daarmee zijn de problemen niet voorbij. De beschadigingen vertragen hun snelheid en ze kunnen niet met de stroom bommenwerpers mee terug naar Engeland. Ze moeten ook lager gaan vliegen en blijven vervolgens achter zonder steun van andere bommenwerpers. Als dan ook nog bij de Nederlandse grens de bewolking breekt, zijn ze een makkelijke prooi voor Duitse nachtjagers die op hen af komen.Rond 02:18 uur wordt plots de hemel verlicht door lichtkogels en worden de twee rechtermotoren uitgeschakeld. Op enkele plaatsen ontstaan vlammen zijn. Ondanks de ernst van de situatie is er geen moment van paniek. Op een gegeven moment geeft Doug Watterson het bevel om te springen maar plotseling draait het vliegtuig op de zij en valt een enorm eind. Doug Watterson gaat terug naar de cockpit en trekt het vliegtuig voor even recht. Hierdoor slagen de rugkoepelschutter en de staartschutter erin het vliegtuig met hun parachute te verlaten. Kort daarna slaat het vliegtuig op de zuidelijke oever van de rivier de Waal nabij Zuilichem, 8 km WSW van Zaltbommel, met enorme kracht tegen de grond waarop het explodeerde. Doug Watterson en de overige vier bemanningsleden zijn dan nog aan boord en komen om het leven. Allen werden begraven in een gezamenlijk graf op de Algemene begraafplaats van Zuilichem, Rij 1, Graf 1-3.Na de oorlog, in 1945 , vertelt de overlevende rugkoepelschutter zijn verhaal. Er wordt over gesproken dat de piloot, Doug Watterson, het Victoria Cross zou moeten krijgen voor zijn moedige poging het vliegtuig weer onder controle te krijgen en dat de rest van de bemanning het DFC (Distinguished Flying Cross) verdient. “Ze kregen niets”, Sluiten

Dit verslag heb ik geschreven voor de Vier Heerlijkheden (historische kring) in Brakel (Gld). Samengesteld n.a.v. Informatie van Michael Cassidy (staartschutter), Joyce Taylor (weduwe van D.D. Watterson), Douglas Taylor (zoon van D.D. Watterson, geboren na de dood van zijn vader) en diverse lokale ooggetuigen.Deze actie is een gevolg van de ontmoeting met Frans Schuling (Oorlogsgraven Stichting) op 19-10-2018 Sluiten