Dirk was een zoon van de drukkerij-eigenaar Dirk de Bruijn en Cornelia Deddens. Het echtpaar De Bruijn-Deddens kreeg zes kinderen. Zoon Dirk volgde het lageronderwijs op de Da Costaschool in zijn woonplaats Rotterdam, volgde daarna mulo-onderwijs en bekwaamde zich vervolgens als typograaf op de grafische afdeling van een ambachtsschool in Den Haag. Geenszins verwonderlijk dat hij daarna emplooi vond in het bedrijf van zijn vader aan de Insulindestraat.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat vader De Bruijn in het verzet. Hij maakte onder andere deel uit van de Ordedienst (O.D.), terwijl vanaf augustus 1944 het illegale blad Trouw op zijn persen werd gedrukt. Sinds juni 1944, de maand van de geallieerde invasie in Normandië, maakte ook Dirk junior deel uit van de ondergrondse. Hij kreeg de onweerstaanbare drang een extra steentje bij te dragen aan de eindoverwinning op de bezetter, want op maandag 14 augustus 1944 schreef hij een afscheidsbrief aan zijn ouders, met daarin de mededeling dat hij wat van plan was. Om veiligheidsredenen omschreef hij niet precies zijn werkelijke doel.

Liftend en lopend, meerdere malen slapend in de open lucht, is hij via Luik en Lille in het Franse Amiens terechtgekomen. Een week na zijn vertrek uit Rotterdam arriveerde Dirk in het dorpje Argocuves in de omgeving van Amiens. Volgens zijn dagboek legde hij op 1 september 1944 het eerste contact met Britse troepen. Meteen bood hij zijn diensten aan als tolk Duits. Een dag later kreeg hij als tolk een officieel dienstverband bij het Engelse leger in de rang van sergeant. Na enkele malen te zijn overgeplaatst kwam hij in Nederlandse krijgsdienst bij het Korps Tolken. Dat ging niet zonder slag of stoot. Hij was namelijk klein van postuur en amper de puberteit ontgroeid. Daarom werd hij eerst niet aangenomen. Pas nadat tranen in zijn ogen opwelden, werd hij alsnog ingelijfd.

Op 26 maart 1945 is hij in de omgeving van het Duitse Xanten op zijn motorfiets door onopgehelderde oorzaak in de vijandelijke linies terechtgekomen en door een aantal kogels getroffen. Vrijwel onmiddellijk moet de jonge Rotterdammer zijn gedood. De volgende dag werd zijn lichaam gevonden. Volgens een tweede lezing zou Dirk door een burger in een hinderlaag zijn gelokt en daarna doodgeschoten. In ieder geval was Dirk een van de zes Nederlandse tolken die in actieve dienst het leven verloor. Aanvankelijk werd Dirk vlak achter de frontlijn in een landelijke omgeving begraven. Sinds 21 maart 1952 rust hij op het ereveld Loenen in vak B grafnummer 196.