Evertje Henken Appeldoorn was de geliefde vrouw van Aart Henken en lieve moeder van Griet, Wil, Jannie en Jansje. Ze was ook de moeder van Wilhelmina en Jannigje die al eerder gestorven zijn. Ze was een hartelijke vrouw, die voor iedereen klaar stond, ze had een heel lief gevoelig karakter. Ze woonden in de groep in Overberg, wat in die tijd bij Leersum hoorde. De familie kwam zaterdag thuis na geévacueerd te zijn geweest, omdat het weer veilig zou zijn. Maandagmorgen om 9 uur kwamen de Engelse bommenwerpers om de spoorbrug te bombarderen. Er is toen een bom op het huis gevallen. Jansje van 4 jaar was even bij buurvrouw van de Burgt geweest, en de buurvrouw , was juist onderweg om haar weer thuis te brengen met de fiets. Zij hoorde de vliegtuigen komen, en is omgedraaid. Zij kwam met de fiets in de sloot terecht en heeft alles zien gebeuren. Jansje heeft gezien hoe het huis in brand stond. Eef was boven in huis met een evacué, zij waren beiden op slag dood. Haar dochter Jannie was beneden in de kamer en zat in een stoel te breien.. Zij is naar buiten geslagen door de luchtdruk en is ernstig aan haar hoofd gewond geraakt, en niet meer bij geweest. Aart Henken was in de schuur toen het gebeurde en kwam naar buiten toen hij de vliegtuigen hoorde komen. Hij heeft de schuur over zich heen gekregen, maar was gelukkig niet zwaar gewond. Hij is gaan zoeken, en heeft gevonden..... Eef was op slag dood, maar Jannie is gestorven op de morgen, dat haar moeder werd begraven. Wat een verdriet in het gezin. Geen moeder en vrouw meer, een dochter en zusje weg, en ook geen huis meer. Gelukkig heeft de familie van de Burgt hun huis opgesteld zodat het gezin voorlopig een onderkomen had. Eef is ook bij hen vandaan begraven. Tijdens de begrafenis op Lambalgen werd er weer gebombardeerd. Bart Roest, die de begrafenis heeft geleid zei dat ze niet bang hoefden te zijn, er zou niets meer gebeuren. De begrafenis is gewoon zonder verder oponthoud verlopen. Een onderkomen is wel weer gekomen, maar de lege plaatsen blijven. Dit blijft een gemis in de familie, zelfs na zoveel jaar. Ze zijn begraven op Lambalgen, maar zonder medeweten van de familie zijn de graven geruimd. Dat heeft veel verdriet gedaan. We zijn bl;ij dat de namen hier genoemd mogen worden zodat er een plekje is waar nog aan onze geliefden wordt gedacht. Ze zijn zo niet helemaal vergeten. Sluiten