Gerrit de Vlieger is sinds 3 december 1937 als 21 jarige scheepswerktuigkundige bij de Rotterdamsche Lloyd als assistent machinist op het SS Marken in dienst. Tijdens de Duitse inval was hij bij de Marine in Den Helder gemobilieerd. Hij wordt op 16 juni 1943 als dwangarbeider in het kader van de "arbeitseinsatz" als 2e machinist tewerkgesteld op het Stoomschip Irmtraut Cords van de Duitse rederij August Cords te Rostock. Tot 3 mei 1945 heeft hij aaneengesloten gewerkt, gevaren en gewoond op dit schip. Op die datum ligt de Irmtraut Cords volgeladen met munitie in de Kieler Bocht voor anker, als de laatste bombardementen van de oorlog op de vliegvelden en havens in Kiel en omgeving en in de Lubecker Bocht in de nacht en vroege ochtend van 2 op 3 mei 1945 om 00.30 uur plaats vinden. In twee aanvalsgolven van ieder een uur werden door een paar honderd Pathfinder Mosquitoes van de Royal Airforces de bombardementsvluchten uitgevoerd. In de Kieler Bocht en de Lubeckerbocht lagen bij elkaar een paar honderd schepen voor anker of aan de kade van de havens. Deze bombardementen werden uitgevoerd op verzoek van Generaal Montgomery’s troepen die Kiel en Lubeck naderden. Deze troepen beschikten over inlichtingen dat veel Duitsers van plan waren om zowel vanuit Kiel als Lubeck met schepen en militaire lading naar Noorwegen te vluchten. Het schip waarop Gerrit verbleef kreeg een voltreffer en door de lading munitie aan boord explodeert het. De opvarenden hebben geen schijn van kans. Binnen een paar minuten is het schip onder het wateroppervlak verdwenen. Het stoffelijk overschot is, net als vele andere, waarschijnlijk, zoals het Oorlogsarchief van het Rode Kruis het vermeldt, begin december 1945 in Nyborg Denemarken aan land gespoeld en aldaar ter aarde besteld.