Kees Wieringa (1935) vertelt:“Ik ging in Garmerwolde naar de basisschool. We zaten met zo’n 25 tot 30 kinderen in één lokaal. De school telde drie lokalen. Er gingen zo’n zeventig kinderen naar deze school, ook kinderen van Lageland. Met een brug en een pontje konden ze over het Eems-kanaal komen. Gerard van der Reyden zat ook bij mij in de klas; hij zat naast mij. Zij waren vanuit Amsterdam gevlucht. Zij dachten: ‘In Garmerwolde zijn we veilig.’ Hij woonde bij zijn opa en oma aan de Dorpsweg. Het zal na de zomer van 1944 zijn geweest dat ze er kwamen wonen. Zijn opa, Andries Oosterhuis, was melkboer: hij bracht melk en karnemelk aan huis. Ik weet nog dat zijn vader altijd in nette kleren liep”.“Gerard speelde met ons na schooltijd. Maar omdat het ‘s avonds al snel donker werd, mochten we niet meer buiten spelen. Alle ramen waren verduisterd en er was ook weinig brandstof voor verlichting. Door de avondklok mochten we niet buiten zijn. Landwachten controleerden streng. Mensen durfden daardoor ook niet naar buiten. ‘s Winters gingen we vroeg naar bed: omdat we weinig licht in huis hadden en erg weinig verwarming”.“De Canadese bevrijders stonden voor Groningen om Groningen binnen te vallen en toen kregen ze in de gaten dat de Duitsers allemaal wegtrokken. Dus die hebben ze gevolgd. En waar kwamen die Duitsers terecht? Hier in Garmerwolde. Half Garmerwolde stond zaterdag (14 april 1945) vol met vrachtauto’s en alles wat nog rolde, maar de Duitsers hadden niet veel meer. Dat kwam allemaal hier naartoe. Dus ‘s avonds om zes uur kwamen twee vliegtuigjes boven Garmerwolde en de Duitsers stonden met geweertjes erop te schieten. Die vliegtuigen hebben alles gefotografeerd”.“Midden in de nacht van 14 op 15 april 1945 schrikken Gerard (9) en zijn ouders wakker van schoten en ontploffende granaten. Ze vluchten uit bed en gaan in de gang zitten, vlak achter de voordeur. Precies daar ontploft een granaat. Gerard en zijn ouders komen hierbij om het leven. Wij, zijn klasgenootjes, vonden het verschrikkelijk. Ik zou het mooi vinden als op 4 mei met Dodenherdenking op hun graf een bloemetje wordt gezet”. Sluiten