Jan Leendert van der Wal werd geboren op 8 januari 1919 te Dordrecht.

Hij was een zoon van Gerrit van der Wal en Jacoba Kleinjan.

In 1940 diende hij bij het 6 Regiment Infanterie te Breda.

Als soldaat bij 6 R.I. diende hij zich op 24 juni 1943 te melden in het Wehrmachtslager aan de Zonnebloemstraat te Amersfoort, ten einde te worden afgevoerd in krijgsgevangenschap. Op 4 juli 1943 werd hij in Stalag XI-a Altengrabow geregistreerd als krijgsgevangene nummer 103319.

Op 26 juli 1943 volgde overbrenging naar Stalag IV-b Mühlberg. Hier is hij op verdenking van het hebben van T.B.C. in het Revier van Mühlberg geïsoleerd.

Op 26 augustus 1943 werd hij, samen met de korporaal Van Roosmalen (kgf 106093) en soldaat Faems (kgf 106387) en allen verdacht op T.B.C. overgebracht naar het Lazarett te Elsterhorst / Hoyerswerda (NA 2.13.98 inv. 20 melding 3895), waar hij op 27 augustus werd ingeschreven (NA collectie 1001).

Op 9 september 1943 werd hij overgebracht naar het Reserve Lazarett te Schmorkau (NA collectie 1001). Behalve lijdend aan T.B.C. werd hij op dat moment ook als geestesziek aangemerkt.

Van Roosmalen en Faems arriveerden in een transport van in totaal 33 zieken op 18-3-1944 in Amersfoort (Archief Eemland collectie 0116 inv.10, lijst van 33 DU-verklaarde Nederlanders die naar Nederland terugkeerden). Soldaat Van der Wal kwam kennelijk op dat moment niet in aanmerking voor repatriëring, of was al te ziek om nog getransporteerd te kunnen worden.

Voor zover bekend, is soldaat Van der Wal tot 24 mei 1945 in Schmorkau gebleven en toen overgebracht naar Nederland. Op 18 juni 1945 is hij opgenomen in het Rijks Krankzinnigen Gesticht “De Grote Beek” te Woensel, gemeente Eindhoven, waar hij op 4 november 1945 is overleden aan een longbloeding.