Verklaring van Pauline Elizabeth Turpijn-Bastiaans Dit ooggetuigenverslag beschrijft de gruwelijke moord op vier leden van de familie Bastiaans door een bende van 150 man aan het begin van de Indonesische Revolusi, in Nederland ook wel Bersiap genoemd. De getuige, Pauline Elizabeth Turpijn-Bastiaans, vertelt hoe haar ouders en twee broers op brute wijze werden vermoord in hun wijk Kranggan, Soerabaja.

Op 29 oktober 1945 drongen extremisten de woning van de familie Bastiaans binnen. Na mishandeling werd Nicolaas William Bastiaans (57), de vader van Pauline, door een man uit de buurt (Kranggan gang IV) doodgeschoten.

Nadat zijn hand was afgehakt werd haar broer Johan Otto Bastiaans door de moordenaar van zijn vader doodgeschoten. Het lichaam werd vervolgens door de menigte met zwaarden en bamboe spiezen (bamboe roentjeng) verminkt. Pauline's moeder, Caroline Wilhelmine Bastiaans-de Bell (54), werd van de stoep gesleurd en door de moordenaar van haar man in haar achterhoofd geschoten. Haar jongste broer, Arland Benjamin Bastiaans, werd in de tuin gesleept, door de menigte geschopt en geslagen en uiteindelijk door een schot vanaf de straat gedood.

Na de moordpartij werd Pauline naar een post van het Indonesische leger P.R.I. op de hoek van de Wilhelminalaan gebracht. Later werd ze ondervraagd door een commissaris van politie genaamd Senno. Na de gebeurtenissen werd Pauline tijdens de Slag om Soerabaja (november 1945) door Indonesische Nationalisten vervoerd naar het binnenland van Soerabaja, waar ze tot 21 juni in een zogenaamd "Beschermingskamp" verbleef. Op 26 juni keerde ze terug naar Soerabaja.

Gerechtigheid: Tot op heden zijn de moordenaars van de familie Bastiaans nooit door Indonesische autoriteiten ter verantwoording geroepen. De lijken van de vier slachtoffers zijn nooit gevonden . Voor zover bekend ontbreken persoonsdossiers van de familie Bastiaans bij het Nationaal Archie. De overlijdensakte van Caroline Wilhelmine Bastiaans-de Bell werdingeschreven bij de Burgerlijke Stand te Jakarta.