Gerrit was het jongste kind, tevens jongste zoon, uit een gezin van 6 kinderen, bestaande uit 4 meisjes en 2 jongens. Zijn ouders waren Jan Bijtjes, geboren in Edam en Louisa Duif, geboren in Monnickendam. Het was beslist geen rijk gezin. Arm maar netjes zeg maar, zoals er vele waren. Zij woonden in Amsterdam.De vooroorlogse crisis, die in alle opzichten veel ernstiger was voor de Nederlanders dan in de afgelopen jaren - men had geen buffers en leefde vaak van de hand in de tand - liet niet toe dat de kinderen naar vervolgscholen gingen. Wel vermoed ik dat Gerrit een tekenopleiding heeft genoten en dat hij ook reclametekenaar is geweest. Zo jammer, dat je als jong nichtje kennelijk niet geïnteresseerd was in zijn doen en laten. De crisis maakte ook dat de mensen vaak ontslagen werden. Het was een vernederende tijd zonder veel hulp of bijstand. Ik weet dat Gerrit onder andere ook nog pikeur is geweest, maar waar en hoe?? Hiervan is ook nog een foto gevonden. Uiteindelijk heeft hij zich opgegeven voor het KNIL en moest hij al snel naar Indië.Ik was 11 jaar toen Gerrit in 1940 als militair naar Indië vertrok. Mijn zus en ik vonden de jongste broer van onze moeder een lieve oom. Dikwijls kwam hij op zaterdagavonden met zijn vriend bij ons langs om bijvoorbeeld samen met onze ouders te kaarten dan wel een boom op te zetten. Gerrit ging welgemoed naar Indië en hoopte zelfs in de warmte verlost te blijven van soms optredende ischiasaanvallen.Voor eventuele documenten heb ik mij nog in verbinding gesteld met een neef, die twee zussen van Gerrit in hun laatste jaren bijstond met raad en daad. Er zou een naoorlogse brief zijn geweest aan de ouders, waarin Gerrit’s dood bevestigd werd en een uitkering van 15,00 guldens in het vooruitzicht werd gesteld met de mededeling dat er geen verdere aanspraken meer konden worden gemaakt!! Mijn neef heeft die brief helaas niet zelf gezien en vermoedt dat de tantes hem ook niet hebben bewaard.Wel bewaard gebleven zijn foto’s die Gerrit naar zijn ouders stuurde. Aan de achterzijde van een foto waarop hij met een kameraad op het dek in de zon zit, schreef hij: "Roode Zee. Menschen van een goed leven. Nu nog een kale kop en een groot glas slappe thee. Golf van Suez. April 1940. G. Bijtjes." Het is wrang te beseffen dat dat “goede leven” heel snel voorbij was. Sluiten