Mijn Oom, enige broer van mijn moeder was de enige zoon van het gezin welke bestond uit 7 kinderen.Nadat mijn grootvader tijdens de oorlogsjaren op jonge leeftijd was overleden werd het gezin getroffen door het smartelijk verlies van de enige zoon en broer. Wat er aan vooraf ging:Grootmoeder maakte na het overlijden van haar man een zeer zware periode door omdat zij alleen voor de zorg van 7 kinderen stond. Dit was de reden van mijn oom om geen gehoor te geven aan de oproep aan de arbeidsinzet te Duitsland. Immers er moest voor het gezin gezorgd worden.Om dit te voorkomen ging hij in z'n woonplaats en omgeving voor de Duitsers werken totdat hij werd opgepakt en naar strafkamp Amersfoort werd getransporteerd. Vandaar uit werd hij naar Mülheim verplaatst waar hij in een fabriek te werk werd gesteld. Door een bombardement van de geallieerden op deze fabriek had hij de kans om te ontsnappen en terug naar huis te keren. Echter vlak bij huis werd hij opnieuw opgepakt en naar Obhausen getransporteerd. De omstandigheden zijn zeer erbarmelijk. Hard werken en slechte voeding. Op een dag vindt hij op de terugweg van zijn werkzaamheden naar het strafkamp een wortel, verstopte deze onder zijn kleding, welke hij samen met zijn maat wilde delen. Echter zover is het niet gekomen. Een bewaker had dit gezien, wat resulteerde dat hij in aanwezigheid van overige gestraften door meerdere bewakers in elkaar werd geslagen met als gevolg van zijn overlijden de volgende ochtend.Mijn oom is 20 jaar geworden, was een geziene gast in het Brabantse dorp waar hij was geboren en getogen. Hij hield van voetbal en was de keeper van de plaatselijke voetbalploeg. Werkte hard om zijn steentje bij te dragen om het gezin te ondersteunen. Hij was een echte familieman en wist zijn "mannetje" te staan tussen zijn 6 zussen. Zij leerden hem breien en hij leerde sommige zussen voetballen.Het verlies was enorm, hij is begraven op de Erebegraafplaats te Loenen. Vanaf die periode heeft zijn naaste familie minimaal 1x per jaar zijn graf aldaar bezocht. Hij is nooit vergeten en leeft nog steeds voort.17 juni 2017 heb ik samen met mijn naaste familie de as van mijn moeder, een oudere zus van mijn oom, uitgestrooid op de toegestane plaats op de Erebegraafplaats te Loenen niet ver van zijn graf nr 260. In 1996 was al de as van een zus, mijn tante, aldaar uitgestrooid.Het geeft ons als familie rust en een voldaan gevoel dat wij een stukje van de familie aldaar bij elkaar hebben gebracht.Na velen jaren heeft mijn oom een stukje van het gezin waar hij deel van uitmaakte bij hem in de buurt gekregen.Een neef. Sluiten