Mijn oom Loet van Ameijden van Duijm zag ik voor het eerst toen ik in december 1934 in Holland kwam tijdens het verlof van mijn vader, die toen werkte voor de Koninklijke Paketvaart Maatschappij (KPM). In maart 1935 werd ik drie jaar maar ik herinner mij nog goed dat hij mij altijd wat plaagde. Zijn vader was toen al overleden in Indië. Hij woonde samen met zijn moeder in Den Haag die ook voor hem zorgde. Mijn oom was vrijgezel. In 1935 vertrokken zij weer naar Indië en vestigden zich in Bandoeng. Daar werkte mijn oom bij de Staatsspoorwegen. Voor de oorlog, in 1940 of 1941, werd hij overgeplaatst naar Sigli in Atjeh op Sumatra. Zijn moeder ging met hem mee. Hier werd hij door de Japanners krijgsgevangen gemaakt en weggevoerd naar Birma. Daar is hij bij de aanleg van de beruchte Birmaspoorweg overleden.

Zijn moeder, mijn oud-tante, werd op Sumatra geïnterneerd. Helaas weet ik niet in welk kamp zij gezeten heeft. Zij heeft het kamp overleefd en heeft later na de oorlog bij ons in Batavia nog een kamer gehad. Zij is medio 1951 naar Holland gegaan en kreeg een kamer bij kennissen in Amstelveen. Daar stierf zij in 1961. Het graf van mijn oom Loet in Birma zal ik nooit kunnen bezoeken. De foto van zijn graf is daarom zo dierbaar voor mij.

Sluiten