Op maandag 1 mei2017 stond ik met mijn echtgenoot – ook namens mijn broer Rex en zus Liesbeth– op de locatie Ereveld Vol Leven om onze opa Charles Hendrik Couzijn onze respect te tonen. Opa en de verzetsgroep waar hij deel van uitmaakte, liggen op het ereveld van Menteng Pulo te Jakarta. Erkentelijkheid voor de gedane moeite om deze Inhuldiging Erekruizen Nederlands-Indië te laten plaatsvinden op 1 mei 2017, mag hardop uitgesproken worden. Dank hiervoor!Nu kunnen de volgende generaties binnen onze families – wanneer zij dat willen – hun respect en eer tonen bij het kruis van het ereveld Menteng Pulo op de locatie Ereveld Vol Leven. Hij heeft - met zovele anderen- zijn leven gegeven als ultiem offer voor de vrijheid van ons, de volgende generatie.Vanaf het moment dat mijn broer Rex en ik in onze jeugd de betekenis van de Dodenherdenking op 4 mei vernamen, is deze opa onze held geweest. Hij zat in het verzet en heeft zijn leven gegeven voor onze vrijheid. Op 4 mei en later 15 augustus stonden wij – uit respect voor o.a. hem – naast onze stoel als het Wilhelmus klonk.Later als volwassene realiseer je je steeds meer wat voor impact zijn keuzes hebben gehad voor zichzelf als man van 44 jaar, zijn vrouw Alice en zijn drie kinderen Harry, Fritz en Ella.De laatste dagen vraag ik mij oprecht af of ook ik die zedelijke moed bezit om te weigeren te spuwen op de Nederlandse vlag als symbool van het Koninkrijk der Nederlanden en de keuze maak om omringd door prikkeldraad de berg afgerold te worden met een onthoofding in het vooruitzicht. Die vraag is en blijft hypothetisch.Wel weet ik dat onze opa Charles deze zedelijke moed heeft opgebracht door zijn weigering te spuwen op de Nederlandse vlag en te kiezen voor de laatste optie. Wat waren zijn gedachten toen hij de dood in de ogen keek? Bij zijn echtgenote Alice die hem adoreerde? Bij zijn 3 kinderen Harry, Fritz en Ella?Dit ultieme offer van hem en van zovele anderen geeft ons de plicht zorgvuldig om te gaan met het begrip Vrijheid en de toepassing daarvan. Niet alleen op 4 mei en 15 augustus maar gewoon elke dag.Namens mijn broer en mijn zus buig ik met diep respect voor opa Charles Couzijn, de leden van zijn verzetsgroep: de heren Wissink (29 jaar), Kersten(32 jaar), Meijer en Bottinga (beiden 34 jaar) en voor allen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.Wij kennen onze opa Charles alleen uit verhalen van onze ouders maar hij maakt nog steeds deel uit van ons leven.Zijn kleindochter Queenie Sluiten

Charles Hendrik Couzijn -met zijn verzetsgroep- kreeg de opdracht de tanks van BPM (tegenwoordig de Shell) op te blazen om de doortocht van de Japanners te hinderen.Na deze verzetsdaad zijn ze in het oerwoud gevlucht. Door verraad werden ze gevangen genomen en op wrede wijze ter dood gebracht. Charles Hendrik Couzijn kreeg twee keuzes voorgelegd: spugen op de Nederlandse vlag of met prikkeldraad omhuld van de berg worden gerold en daarna onthoofding. Hij koos voor het laatste. Hij werd op 25 januari 1942 onthoofd. Hij liet zijn gezin (zijn echtgenote en 3 kinderen) achter. Zijn ultieme offer voor de Nederlandse vlag en koningin Wilhelmina wordt altijd herdacht op 4 mei en 15 augustus. Sluiten