Op schrift gesteld door mevrouw F. Corné ter gelegenheid van de expositie bij de onthulling van het Indië monument te Deventer op 11 oktober 1999.Rinke Cruijff werd op 21 november 1923 geboren te Deventer. Vanaf zijn vroege jeugd groeide hij op, omgeven met liefde, in het gezin Van Welbergen-Kloosterboer.Op de Worp in Deventer waar zijn pleegouders woonden, ging hij naar school en ravotte hij met zijn leeftijdgenoten. Het waren de jaren van de economische depressie. De toekomst was ongewis en geld om verder te leren was er niet. Rinke zocht een baan. Zo was hij eens kruideniersjongen. Op de fiets met een grote mand voorop, bezorgde hij de boodschappen in Deventer.Bij het uitbreken van de oorlog was hij nog te jong voor de militaire dienst. Echter, tijdens de Duitse bezetting werd hij gedwongen te werken voor de Duitsers. Hij kon dit met behulp van zijn ouders voorkomen door onder te duiken. In mei 1945 was hij weer vrij man.In de nazomer van 1945 melde hij zich aan, zoals veel jonge mannen destijds, om als Oorlogsvrijwilliger (OVW) te dienen en het destijds nog door de Japanners bezette Nederlandsch-Indië, samen met de geallieerden te bevrijden. Hij nam afscheid van zijn pleegouders en werd ingelijfd bij het Korps Mariniers. Na een basisopleiding in Nederland vertrok hij per schip naar de Verenigde Staten van Noord Amerika voor een vervolgopleiding.Enige tijd na de Japanse overgave in augustus 1945 landde in december 1945 het Eerste Infanterie Bataljon, Compagnie B van de Mariniers Brigade, waaronder Rinke, op Java. Ontdaan bij het zien van zoveel onbekend leed, deed hij zijn plicht aan het front en nam actief deel aan de gevechtshandelingen. Toch was het ook daar, in Soerabaja, waar hij het geluk vond. Als snel verloofden wij ons en maakten plannen voor de toekomst. Ook zijn pleegouders op de Worp waren zielsgelukkig en keken uit naar onze komst.Helaas liep het anders, Rinke werd na onze ondertrouw heel erg ziek. Na een kort ziekbed overleed hij, op 16 december 1946 in het Marine Hospitaal te Soerabaja. Ondanks de toenmalige omstandigheden ben ik in staat geweest afscheid van Rinke te nemen. Rinke werd met militaire eer begraven op het ereveld Kembang Kuning. Postuum werd aan Rinke het ereteken Oorlog en Vrede (OV) toegekend.Voor mijn aanstaande schoonouders ben ik hun dochter gebleven en zij hebben zich ondanks hun verdriet ingespannen om mij naar Nederland over te laten komen. Zo ben ik in het voorjaar van 1947 in Nederland aangekomen. De warmte en liefde die deze mensen mij gaven was overweldigend. Ik kon ze alles over hun zoon Rinke vertellen. Rinke’s ouders waren alles wat ik had en waren een vader en een moeder met een hart van goud! Sluiten