Theodorus Antonius Hendricus van Daalhoff, is op 11-10-`44 vanuit Kamp Amersfoort op transport gegaan naar Neuengamme en dus niet van Amersfoort naar Vught en vanuit Vught naar Neuengamme. Zat in Kamp Amersfoort vanaf 25-05-`44.Fischer en Aus der Fünten werden pas in 1989 ontslagen uit de koepel door toedoen van de toenmalige minister Korthals Altes. Kotälla was reeds in 1979 overleden in de koepel. Sluiten

Theo van Daalhoff is geboren in Den Haag op 19 februari 1920, hij heeft de HBS afgerond op het Aloysius College, waar hij ooit de schoolprijs voor Latijn won met het cijfer 10. Hij was volgens de overlevering een intelligente jongen, serieus van aard. Op 11 april 1944 opgepakt in het gemeentekantoor aan de Fahrenheitstraat te Den Haag, juist op de dag dat zijn vader en moeder het heugelijke feit vierden, dat de Banketbakkerij aan de Emmastraat (tegenwoordig Loosduinse Hoofdstraat) 25 jaar bestond. De overige winkeliers bezorgden op die dag bloemen. De vader van Theo van Daalhoff smeet deze echter uit blinde woede op straat, toen hij vernam van de arrestatie van zijn zoon.

De arrestatie was gebaseerd op het feit dat – tenminste 2 personen van de Burgerlijke Stand – hij en collega J.A. Dek – “Deutschfeindlich” waren geweest. De persoonskaarten van Joden – die geregistreerd werden met een “J” werden verwijderd uit de Burgerlijke Stand. Zo waren deze mensen niet op te sporen bij razzia’s. Bovendien hebben Theo van Daalhoff en J.A. Dek, zoals de overlevering doet geloven, vele bonkaarten ontvreemd bij de Burgerlijke Stand. Deze bonkaarten werden door hen toebedeeld aan de in ongenade gevallen joodse inwoners van Den Haag en Loosduinen. Dit is een vorm van stil of “administratief” verzet. Ik heb het op mijn eigen manier – met taalspeling – “Entjüdung” genoemd. Als je de Joden uit de gemeenteadministratie haalde, bestonden zij immers administratief niet.

Theo van Daalhoff kwam allereerst terecht in kamp Amersfoort. Eén van de beruchte kampleiders was Kotälla, die later hoorde tot de veelbesproken “Drie van Breda”. Kotälla, Aus der Fünten en Fischer werden na vele jaren van gevangenschap, onder het bewind van de toenmalige Premier Dries van Agt, vrijgelaten. Theo van Daalhoff is ooit gebeten door één van de bloedhonden van Kotälla. Een ander gegeven is, dat de vader van Theo van Daalhoff – Harry van Daalhoff - op enig moment Kamp Amersfoort heeft bezocht om zijn zoon te bezoeken om hem het nodige aan fourage te overhandigen. Aan de poort stonden Nederlanders van het “SS-Wachbataillon Nordwest”, die heulden met de Duitsers. Harry van Daalhoff werd schamper te verstaan gegeven, dat hij zijn zoon niet te zien zou krijgen, hij keerde onverrichter zake huiswaarts.

Theo van Daalhoff werd overgeplaatst naar Kamp Vught. Samen met zijn compagnon, J.A. Dek. Van daaruit is hij getransporteerd naar het concentratiekamp KL. Neuengamme, vermoedelijk na inschrijving direct getransporteerd naar het Aussenkommando Dalum. Theo overleed op 18 februari 1945 volgens de verstrekte verklaring was de oorzaak: “Allgemeine Körperschwäche”

J.A. Dek was door een medische complicatie een beter lot beschoren. Hij leed aan open T.B.C. en de Duitsers waren zeer voorzichtig met deze ziekte. J.A. Dek werd vanuit Kamp Vught overgebracht naar het Rode Kruis Ziekenhuis in Den Haag, alwaar hij herstelde. Na de oorlog hervatte hij zijn werkzame leven, o.a. als afdelingsdirecteur, bij de gemeente Den Haag, alwaar hij op 27 december 1971 sprakeloos was, toen één van de volgende generaties van de familie Van Daalhoff, met dezelfde voornaam als zijn kompaan tijdens de oorlog solliciteerde naar een betrekking bij de gemeente.

Tekst: Theo van Daalhoff

Sluiten